Seven steps to Samadhi

“If the divine is right here and now, then what prevents us from seeing him? Why do we cling to our dream life even though it has become a misery for us?” Think again. Contemplate on it. If it is a misery for you — for you I insist again and again, not for me — if it is a misery for you, don’t do anything.

Remain with the fact that your life has become a misery to you, because if you start doing something about it you may again create hope in the tomorrow. Just remain with the fact. If it is hell, remain in hell, don’t do anything. Just remain alert that this is hell. And if you can be patient and alert and wait, just through waiting the hell will disappear, it will fall down. It needs your cooperation. It is just like dreams.

Seven Steps to Samadhi

Vedanta: “Soms gebeurt het dat datgene wat heel vlakbij is, wat heel dicht om je heen zit, zo overduidelijk is, dat je er niet meer aan denkt.Wat vlak om je heen zit, daar kun je niet naar kijken, want zelfs om er naar te kijken, daarvoor is afstand nodig.” En nu citeer ik Osho in het boek “Vedanta, seven steps to Samadhi”.
Wat zijn die zeven stappen?
We luisteren niet op de juiste manier; dus een van de stappen is: right listening.
We kijken niet op de juiste manier, maar gewoon op basis van gewenning.
Onze blik is vervormd. We kijken niet alleen, nee we hebben meteen een oordeel bij wat we zien.
Vergelijk onze manier van kijken eens met hoe de Zen monnik Bokuju een situatie in ogenschouw neemt.

Het boek Vedanta is verkrijgbaar bij de Boekhandel of via internet.

Impressie van Vedanta, Seven steps to Samadhi

No, it has not become a misery for you yet, otherwise you could not cling to it. No one can cling to misery. You still have hopes, you have not yet become totally hopeless. Even in your misery you are hoping. You are thinking that today is misery but tomorrow the doors of paradise will open, and this misery is just a means to reach that paradise tomorrow.
Unless the tomorrow dies completely, unless the tomorrow drops completely, unless you become totally hopeless, no hope… only then will you see what misery is there where you are living. And once you become aware of the misery that you are living, you will drop it — there will be no need for me to tell you.

Somebody came to Buddha and asked him, “You go on saying that life is suffering, dukkha; you go on saying that the house is on fire, and I realize that this is so, but how should we come out of that house which is on fire?” ‘Vedanta’

Buddha said, “You are not seeing that the house is on fire. If the house is on fire you will not come to ask me, you will simply jump out of that house.” You won’t go to find a master to learn techniques, you won’t consult The Bible and Koran to find out how to get out of the house which is on fire. When the house is on fire, you will leave your Koran and Bible inside, and you will jump out. And even if a Buddha is sitting there, you will remember only when you are out of the house that Buddha has been left inside, the master has been left inside. When you realize the house is on fire, you simply jump out of it; there is no method.

All methods are postponements. You are in search of a method so that you can postpone, because a method will need time, so you can say to yourself, “How can I jump right now? It will take three years, six years, lives, to practice. It is such a difficult thing, so I will first practice how to jump, and then I will jump. But unless I practice, I cannot jump.” ‘Vedanta’

And you have been doing this practice, this rehearsal, for many lives. You are not here for the first time to ask me — you have asked many times. The same questions you have been asking in every life, but you never do anything, because Buddha may be saying that the house is on fire, but you look… it is a palace, nothing is on fire. Just out of consideration for Buddha you don’t deny him. Otherwise you know he is crazy; the house is not on fire. Or he may be talking in symbols, he may be meaning something else. Or he is such a great man that you cannot understand what he is saying, so just out of respect you don’t deny him, you say yes. Your yes doesn’t mean any more than your no. Your yes, your no are meaningless.

I have heard that Mulla Nasruddin was in love with a woman, but very worried, depressed, always sad, so one friend asked, “What is the matter?”
He said, “Everything is finished, and I am contemplating suicide.”
The friend said, “But you have been contemplating so long. Tell me what the matter is — maybe I can help you.”
Nasruddin said, “I asked the woman to get married to me.”
The friend said, “Yes, no need to say anything more, I have understood. She must have said no. But you are a fool. Don’t believe it when a woman says no; she always means yes.”
Nasruddin said, “I know that wisdom, and if she had said no, then there would have been no problem. But when I proposed she said, ‘Rats.’ So now what to understand? She said, ‘Rats’; she never said no. Had she said no, then yes could be understood.” ‘Vedanta’

Everybody’s mind is just like that woman. When you say no, the yes is hidden behind it. If somebody has slightly penetrating eyes, he can see your yes hidden behind the no. When you say yes it is just skin-deep, the no is hidden behind. And your yes can be turned into no without any effort. Your no can be turned into yes without much effort. Your yes and no are only different in degrees, not in quality. They can be changed, they continuously go on changing.

Even a small child knows this. The father says, “No, you are not going to the movie today.” But even a small child knows that yes is hidden behind it. He starts a tantrum, he starts crying, and within minutes the father says, “Go, go! Go away from here.” The child knows the yes is hidden behind the no. It can be brought out immediately, a little effort is needed. And no child believes in your yes or no because you can change so easily; no child trusts you. But this is how the human mind is.

So the first thing: you are not in misery. Buddha has said so, I may be saying so, but you know that you are not in misery. You go on feeling, hoping, that tomorrow something is going to happen. And tomorrow is the drug; through the tomorrow you intoxicate yourself, and then the day which is present, today, you can suffer it. It is not much, only a question of a few hours and then the tomorrow will be there; it is coming nearer and nearer. Because of the misery on this earth, we conceive of heaven as somewhere in the other life; that heaven is our tomorrow extended. Just to carry on anyhow this misery that is around us, we look somewhere ahead. We never look right now, here.

You are not in misery. I may be saying so; you go on believing that happiness is just near, you are just on the verge of it. The goal is so near, so why leave? Just continue a little more, be patient. If you realize that you are in misery, then there is no need to ask how to drop it. Then masters will be needed to teach you how to cling to it, and even then you will not listen to them.

Once you know that your life is misery, even a buddha cannot persuade you to cling to it. But the penetration is not there. It is not your realization. This knowing is not your knowledge, this wisdom has not been achieved through your own efforts. It is borrowed, it is cheap. You have heard that life is misery, but you have not realized it. And you say, “Why do we go on clinging to this dream life?” It is not a dream life to you; it is real. When you see a dream the dream is real. Somebody who has awakened from sleep may go on saying that whatsoever you are seeing is just a dream, but the person who is dreaming, he is dreaming a reality, not a dream. In a dream, howsoever absurd, you cannot feel it as a dream. You believe in it, because once you feel it is a dream the dream disappears. The dream cannot remain there, your cooperation is withdrawn. You can cooperate only with reality, not with dreams; and if you cooperate dreams become reality — it is through your cooperation.

So don’t say that you know that your life is suffering and dreamlike — it is real to you. To you I say it is real; to a buddha it is unreal. But you are not a buddha yet, so remain with your reality, and remain with your real mind. Don’t move with borrowed things, because once you move on borrowed things you will never come to the reality again.

The Divine is Right Here Now

“If the divine is right here and now, then what prevents us from seeing him? Why do we cling to our dream life even though it has become a misery for us?” Think again. Contemplate on it. If it is a misery for you — for you I insist again and again, not for me — if it is a misery for you, don’t do anything. Remain with the fact that your life has become a misery to you, because if you start doing something about it you may again create hope in the tomorrow. Just remain with the fact. If it is hell, remain in hell, don’t do anything. Just remain alert that this is hell. And if you can be patient and alert and wait, just through waiting the hell will disappear, it will fall down. It needs your cooperation. It is just like dreams.

That’s why Shankara and Buddha say your life is a dream life — because it can be just dropped like dreams. If you become alert a dream disappears; if you become alert of your misery, the misery disappears. You cling to it because you think it is not misery, or some happiness is hidden somewhere in it. It may be misery outwardly, but a deep treasure is hidden behind it, so you have to cling to it for that treasure. Your life is misery — but not for you. Realize its misery, it falls down. The very truth transforms you. And the moment misery falls the divine is revealed. To a miserable mind the divine cannot be revealed. To a celebrating mind the divine is revealed. ‘Vedanta’

Remember, only to a celebrating mind, to a mind which is happy, blissful, enjoying moment to moment, ecstatic, is the divine revealed. To a miserable mind the divine cannot be revealed, because a miserable mind is closed. The divine is here and now, but you are not here and now. If you are also here and now then the divine will be revealed to you. The whole of my effort is to bring you here and now. This very moment, if you can be here, then nothing is hidden.

From: Osho, Vedanta Seven Steps to Samadhi

Review Van Vedanta Seven Steps to Samadhi

“Soms gebeurt het dat datgene wat heel vlakbij is, wat heel dicht om je heen zit, zo overduidelijk is, dat je er niet meer aan denkt.
Wat vlak om je heen zit, daar kun je niet naar kijken, want zelfs om er naar te kijken, daarvoor is afstand nodig.”
En nu citeer ik Osho in het boek “Vedanta, seven steps to Samadhi”.
Dit boek is na de oorspronkelijke druk van 1976 al weer een paar maal opnieuw uitgegeven.

En het mag er in alle opzichten zijn. Van het verfijnde Boeddha hoofd met groene achtergrond op de cover tot de sprankelende inhoud die gewoon altijd nieuw is.
Bij bovengenoemd citaat hoort het volgende soefi verhaal.

De Vis in de Oceaan

Er was eens een vis in de oceaan die iemand over de oceaan hoorde spreken. En de vis hoorde voor de eerste keer dat er zoiets als een oceaan bestaat. Dus begon ze te zoeken, ze begon te vragen en te informeren, maar niemand wist waar de oceaan was. Ze zeiden allemaal, dat ze erover gehoord hadden. En ze zeiden: “Ooit in het verleden wisten onze voorouders hiervan, het staat in de boeken geschreven.” En dit gebeurde dus, terwijl de oceaan rondom was! Ze waren met elkaar aan het praten, ze leefden in de oceaan.
Maar ze zien het niet. Er is geen ruimte tussen de vis en de oceaan – er is geen sprake van een kloof.
De vis is een onderdeel van de oceaan, net als een golf; oftewel: de oceaan is gewoon de oneindige uitbreiding van het wezen van de vis.
Ze zijn niet los van elkaar te zien; ze bestaan samen, hun wezen is met elkaar verbonden
Hun lichamen lijken misschien verschillend van elkaar te zijn, maar hun wezen is een, het is een eenheid.
Zo is het ook met het goddelijke.
Dat kan geen object van een of andere zoektocht zijn, want het blijft een eigen subjectiviteit. Je zult het nergens kunnen vinden want het is overal, en als je er naar begint te zoeken, zul je het gewoon nergens vinden.
Niemand heeft namelijk de onmiddellijke ervaring van het goddelijke.
Men haalt alles daaromtrent uit de boeken.

De Onmiddellijke Ervaring

En met onmiddellijke ervaring wordt bedoeld: de ervaring die in jou gegroeid is, of waar jij naar toe gegroeid bent…..heel intiem, zo intiem dat je niet kunt voelen waar jij ophoudt en waar de ervaring begint.
En wil je deze intieme zoektocht beginnen, deze intieme ervaring die het goddelijke genoemd wordt binnen gaan, dan is het eerste wat je je moet herinneren: het is niet ver weg, het is waar je nu bent.
Precies op dit moment bevind jij je in het goddelijke, je ademt erin, je ademt het zelf en je ademt erdoor.
Dit boek heeft als titel: Vedanta, zeven stappen naar Samadhi.
Wat zijn die zeven stappen? Nou, dat zijn echt niet zulke ingewikkelde dingen. Ze zijn zelfs heel eenvoudig en voor de hand liggend. We luisteren niet op de juiste manier; dus een van de stappen is: right listening.

We kijken niet op de juiste manier, maar gewoon op basis van gewenning.

Onze blik is vervormd. We kijken niet alleen, nee we hebben meteen een oordeel bij wat we zien.
Maar we denken, dat we heel veel dingen gewoon goed doen, terwijl dat niet zo is. Het universum is een geheel, maar wij staan klaar om er onderverdelingen in aan te brengen.
Vergelijk onze manier van kijken eens met hoe de Zen monnik Bokuju een situatie in ogenschouw neemt.

Meester Bokujo

Op een dag liep Bokuju door een dorpsstraat, toen iemand hem met een stok begon te slaan.
Hij krabbelde overeind en pakte de stok op.
De man die hem geslagen had was inmiddels weg gerend.
Maar Bokuju rende achter hem aan en riep: ”Wacht even, je moet je stok nog meenemen.”
En hij haalde de man in en gaf hem de stok terug.
Maar er was een groep mensen op het voorval afgekomen en ze zeiden tegen Bokuju: ”Die man heeft je hard geslagen en je hebt er helemaal niets van gezegd!”
En men zegt, dat Bokuju gezegd heeft:”Een feit is een feit. Hij heeft geslagen, dat is alles. Het was zo, dat hij degene was die sloeg en ik degene die geslagen werd. Het is precies zoals wanneer ik onder een boom door loop of ik zit onder een boom en er breekt een tak af. Wat kan ik er aan doen?”

Maar de menigte zei: ”Maar een tak is een tak, dit is een man. We kunnen er bij een tak niets van zeggen, we kunnen hem niet straffen, hij kan het niet begrijpen.” Bokuju zei: ”Deze man is voor mij hetzelfde als een tak.
En als ik niets tegen de boom kan zeggen, waarom zou ik me druk maken om iets tegen deze man te zeggen?
Het is gebeurd.
Ik ga niet interpreteren wat er gebeurd is.
Het is al weer verleden tijd. Waarom zou ik daarover piekeren? Het is voorbij.” 

Een Wijze kiest Niet

Zo kijkt een wijze naar de dingen.
Hij kiest niet, hij oordeelt niet. Alles wat er gebeurt, accepteert hij in zijn totaliteit.

Maar het lijkt vaak of wij aan oogziekten lijden, zoals we naar de dingen kijken: hoe iets wel moet zijn en niet moet zijn, we maken onderscheid, we oordelen en we veroordelen en waarderen dingen.
We moeten dus tot een ”juist kijken” komen, een juiste manier van dingen zien en niet op de manier waarop het lijkt dat we aan een oogziekte lijden.
En zo zijn er dus nog zes stappen, waarbij we ons onzuiver bezig zijn op basis van Osho’s inzichten kunnen bijstellen.

Wat een genot, zo’ n Meester als Osho die het niet moe wordt om ons wakker te schudden.
Op een video tijdens de White Robe in Wajid hoorde ik hem zeggen: ”I don’ t have anything to say.  So that’ s why I go on talking to you” Ja, lachen is dat…..in eerste instantie.
Maar het praten tot ons is nodig om ons in silence met hem te brengen.
Dat is de compassie van Osho.
Hij blijft tegen ons spreken, terwijl woorden niet wezenlijk zijn.
Maar wat moet je anders met mensen die volledig op woorden zijn ingesteld? ‘Vedanta’

Daarom is het antwoord van Osho op een van de vragen in dit boek ook zo waardevol. De vragensteller zegt een toegewijde van een andere meester te zijn, maar het tegelijkertijd nodig te vinden om met een andere goeroe te werken.

De Aanwezigheid van de Meester

Osho zegt dan: ”Een meester werkt niet. Hij is er, zijn aanwezigheid doet het werk. Maar deze aanwezigheid werkt alleen als jij vertrouwen hebt. Als je geen vertrouwen hebt, kan er niets gebeuren. Dus, als je voelt dat je je echt aan die andere meester hebt over gegeven, dan hoef je niet bij mij te komen. Als er sprake is van echte overgave, stelt de vraag om een andere meester niets voor.”
”Niet dat ik voorwaarden stel”, zegt Osho, ”mijn deur staat onvoorwaardelijk open, maar die deur zal voor jou gesloten blijven, omdat je hem alleen open kunt zien staan als jij vertrouwen hebt.”
Prachtige, bewust makende, verhalen staan er verder in dit boek. Over de professor die bij Zenmeester Nansen kwam met allemaal vragen.

Vol vragen zitten…

Als antwoord schenkt hij het kopje van de professor zo vol, dat de thee op de schotel gaat stromen.Met andere woorden: zo vol is het hoofd van de professor als dat kopje, overvol.En hoe kan hij dan ruimte hebben voor een wezenlijk antwoord? ‘Vedanta’

Ook het verhaal van Alexander de Grote die vanuit India de Veda’s wilde meenemen. Hij omsingelt een huis om de boeken in beslag te nemen.

De Vier Veda’s

Maar uiteindelijk moet hij genoegen nemen met de vier zoons des huizes die elk een deel van de Veda’s uit hun hoofd geleerd hebben.”
Alexander stond versteld. ”Hoe konden die jongens zich de hele inhoud van zo’ n Veda herinneren?” vroeg hij zich af.
Osho zegt: ”Dat is right rememberance. Er is hen geleerd om het nutteloze te negeren en alleen het wezenlijke eruit te pikken en dat te onthouden.”
Deze beide verhalen zijn dus illustraties van een van de zeven stappen naar Samadhi en het gaat hier dan om: right listening of right rememberance.
De essentie ergens uit leren pikken. Dat kan een goede oefening zijn, maar dat kan dan niet in de volgende situatie.

Picasso schildert Dief

Het gebeurde eens dat een van Picasso’s schilderijen gestolen werd en Picasso had de dief gezien.
De politie vroeg naar het signalement.
Dat vond Picasso moeilijk om te geven, maar hij zou de dief schilderen. Op basis van de schildering pakte de politie twintig mensen op.
Onder deze twintig mensen was een professor, een politicus en een musicus – allerlei soorten mensen dus.
En die niet alleen; er wordt gezegd dat er ook dingen werden opgepakt, zoals machines en zelfs de Eiffel Toren!
Want je weet namelijk nooit, wat het precies voorstelt wat Picasso daar geschilderd heeft.
Zijn schilderijen zeggen niets, maar ook alles.
Dus, dan is er verwarring.
En deze grap relativeert dan tevens ook de eventuele starheid met betrekking tot de zeven stappen naar Samadhi.
Want het gaat natuurlijk in de eerste plaats om bewustzijn.
En de zeven stappen kunnen daarbij behulpzaam zijn, maar ze moeten geen dogma worden. ‘Vedanta’