Above all don’t Wobble


Above all don't Wobble

Individual meetings with a Contemporary Mystic

Sitting just sit walking just walk…
Above all don’t wobble. 
Whatsoever you do, just do it as totally as possible. 

Man is Freedom…

“Man is a tremendous freedom with no boundaries to his being. All boundaries are false. That’s why only in love a man becomes healthy and whole, because love forces no boundaries. It takes away all boundaries. It takes away all boundaries, all labels; it does not categorize you. 

Love…

It accepts you whosoever you are. It doesn’t make it a condition that the other has to be known before he will be accepted. No, love accepts, and the more acceptance there is, the more you become aware that each individual is an infinity, and it is impossible to know him. And when you have known that it is impossible to know an individual, you have touched the very pulse of life.”

Individual Meetings with a Contemporary Mystic

Above all don’t Wobble geeft individuele ontmoetingen met een hedendaagse mysticus weer.
Er zijn een heel aantal boeken verschenen over de discipelen die voor Osho zaten en zijn leiding en suggesties ontvingen.
Het zijn de zogenaamde darshan diaries, de dagboeken over de energie uitstortingen van de Meester over de Above all don't Wobblezoeker.
En er is er nu een zo’n darshan diary in een eigentijdse herdruk uitgekomen.
Osho geeft in dit boek aan, dat de zoektocht strikt alleen is. Hoe verder we komen, des te meer we gaan wiebelen.
De paadjes op de top van een berg worden steeds smaller, riskanter en er is bijna geen houvast meer.
Gaan we door of niet, dalen we dieper in onszelf of doen we dat alleen als het uitkomt? Willen we tot een hoger bewustzijn komen of vinden we het allemaal wat koud en eng worden, zo in ons eentje op weg naar de top.

Dit boek Above all don’t Wobble is verkrijgbaar bij de Boekhandel.
of the bestellen via Amazon.com.

Osho over aangeboren en gerelateerde boosheid

Als je woede onderdrukt, blijf je op een vulkaan zitten.
“Onderdruk woede gewoon niet meer. Wat er nog over is, moet naar buiten gebracht worden, want dat is de enige manier om echt stil te zijn. Je kunt jezelf geforceerd stilhouden, maar de stilte is vals en vroeg of laat zal zij verstoord worden omdat juist daaronder de woede kookt en zijn moment en de gelegenheid afwacht. Dan blijf je op een vulkaan zitten. Alles lijkt stil als de vulkaan niet uitbarst, niet actief is, maar zich binnenin voorbereidt.
Bepaalde woede is naar buiten gekomen, andere is er nog steeds … en de woede die naar buiten kwam was oppervlakkig. De woede die naar buiten moet komen, ligt dieper – daarom is het moeilijk om het te begrijpen. Een deel van de woede is begrijpelijk omdat die gerelateerd is aan mensen, aan situaties. Je kunt begrijpen waarom je boos bent; het ‘waarom’ is duidelijk.
Maar wanneer deze laag, deze oppervlakkige laag van woede wordt weggegooid, dan kom je plotseling op een bron van woede die helemaal niet gerelateerd is aan de buitenkant, die gewoon een deel van jou is. Niemand heeft je beledigd, in feite is er geen excuus om boos te zijn – en dan is het er. Het wordt heel moeilijk te begrijpen omdat je de verantwoordelijkheid niet op iemand anders kunt werpen. Nu is het iets dat in je is, dat van jou is.
Ons is geleerd dat woede alleen in een bepaalde gespannen situatie komt. Dat is niet waar. We worden geboren met woede; het maakt deel uit van ons. In bepaalde situaties komt die omhoog; in bepaalde andere situaties is die inactief, maar hij is er. Dus eerst moet je de boosheid die gerelateerd is eruit gooien, en dan stuit je op de diepere bron van boosheid die niet gerelateerd is aan iemand anders – waarmee je geboren bent. Het is ongeadresseerd, en dat is het probleem om het te begrijpen. Maar het is niet nodig om het te begrijpen. Gooi het er gewoon uit, niet op iemand anders maar op een kussen, in de lucht, op God, op mij! Gewoon eruit gooien is het punt. Omdat het niet gerelateerd is, moet het wel absurd zijn.” Osho

Review van Above All don’t Wobble

Zelf heb ik nooit het overweldigende genoegen mogen smaken om vlak voor Osho te zitten. Maar wat ik daarover van anderen over gehoord heb is zo fantastisch, dat ik er wel iets van meegekregen heb.
De eigen ervaring hiervan is natuurlijk strikt individueel en kan niet even overgedragen worden. Maar de blijdschap die ik heb gezien, de tranen van ontroering en de woordeloze verrukking over de ontmoeting met HEM zijn me bijgebleven.
Er zijn een heel aantal boeken verschenen over de discipelen die voor Osho zaten en zijn leiding en suggesties ontvingen. Het zijn de zogenaamde darshan diaries, de dagboeken over de energie uitstortingen van de Meester over de zoeker.
En zijn inmiddels verschillende darshan diary’s in een eigentijdse herdruk uitgekomen. Een daarvan is dit:
Above all, don’t wobble.

Op de cover zie je een stapel stenen. Hoewel ze veelvormig zijn, wiebelt de stapel niet.
En ook het figuurtje dat aan het balanceren is, raakt niet uit zijn evenwicht.
Het boek heeft een tijdje tegen de poot van mijn tafel gestaan. En als ik op de bank lag, kon ik van het schitterende design genieten. Het is zo simpel en daarom juist zo indringend. Meer had ik niet nodig.
Of liever gezegd: de woorden above all don’t wobble vormden een meditatie en de illustratie op de cover bracht verwondering.
Waarom zou ik eigenlijk wiebelen en wankelen in mijn leven, uit balans raken?
Ik dacht het wel op een rijtje te hebben voor de komende tijd. En toen was er opeens een conflict met de directie van mijn school. Het kostte veel energie om te blijven bij datgene waar ik voor sta.
Er heerste een tijdje een hele ongure sfeer en nu is het toch weer werkbaar geworden.
Existence heeft haar eigen manier om ons te steunen en te verlichten.
Dat heb ik van Osho geleerd.
“Zorg, dat je een ruggengraat van staal hebt” heb ik hem horen zeggen. “Die is sterk, maar ook buigzaam. Je gaat niet kapot, maar je geeft ook niet klakkeloos toe aan de nukken van een ander. Je geeft mee met het leven zelf.”
In mijn eigen huis werd ik van buitenaf door een onbekende op een obscene manier bedreigd. Ik voelde me onwaardig behandeld en vooral onveilig. Dat maakt wiebelig.
Toen waren er leerlingen van een groep die tegen het einde van hun schooltijd geen zin meer hebben in verplichtingen.Enkelen dachten dat wel even op mij te kunnen afreageren.
En een meisje op school schold me ‘helemaal verrot’, zoals dat heet.
Dat vat ik niet persoonlijk op, ik kan er tegen. Maar leuk en voedend is zo’n negatieve atmosfeer natuurlijk niet.
Zoiets maakt je weifelend. “Wat wil het leven nu toch allemaal van me?” vroeg ik me af.
Maar ik heb de dingen gedaan die in de situatie nodig zijn.
En ik heb een en ander gedeeld met diegenen met wie ik dat nodig had.
Osho geeft in dit boek aan, dat de zoektocht strikt alleen is. Hoe verder we komen, des te meer we gaan wiebelen.
De paadjes op de top van een berg worden steeds smaller, riskanter en er is bijna geen houvast meer.
Gaan we door of niet, dalen we dieper in onszelf of doen we dat alleen als het uitkomt?
Willen we tot een hoger bewustzijn komen of vinden we het allemaal wat koud en eng worden, zo in ons eentje op weg naar de top?
Osho refereert aan de volgende prachtige Zen boodschap.
“Sitting, just sit. Walking, just walk……above all, don’t wobble.”
“Wat je ook doet in je leven en soms gewoon hebt te doen, doe het totaal.
Ga gewoon mee met de stroom. Geef je over aan dingen.
Maar durf ook te stoppen, als je niet meer de echte drive ervaart.
Aarzel ook dan niet.
Leid geen wiebelig wankel leventje, vol aarzelende stappen. Maar ga er totaal voor.”In dit boek staan heel veel conversaties van Osho met de zoekers.
Ieder ontvangt een unieke benadering van hem. Maar de inzichten en adviezen die hij andere zoekers geeft, kunnen ook ons zeer goed van pas komen.
We zijn allemaal mensen onderweg en ondervinden dus ook vergelijkbare hindernissen op het spirituele pad.
Toen ik in de commune in Oregon verbleef hoorde ik Osho keer op keer zeggen, dat zijn antwoorden op vragen van anderen in feite voor iedereen bestemd zijn.
“I am addressing the whole commune.” legde hij indertijd uit.
Als je nooit de kans hebt gehad om voor Osho te zitten, kun je nu genieten van de intieme gesprekken die hij met discipelen had.
En als je Osho niet hebt ervaren toen hij in zijn lichaam was, kun je nu beleven hoe absoluut ongekend hij kan antwoorden op de meest uiteenlopende vragen van mensen.
Dit boek Above all, don’t wobble is een gouden kans om meer van het uiterst bijzondere van Osho in je leven te brengen.
Zelf zegt hij “I am just an ordinary man……”.
Maar inmiddels weten we hoe ‘speciaal gewoon’ zijn is.

Impression of Above all don’t Wobble

Generic Anger by Osho

Q: Many changes in the last year that I’ve been away, very many. A lot of anger has come up. I’m never quiet inside. There is still some anger inside me that I don’t understand. Something says to be quiet, to shut up but I have a hard time listening to that voice inside saying to be quiet. I’m afraid of it.
“It has been good. Just don’t repress the anger anymore. Whatsoever is left has to be brought out, because that is the only way to be really quiet.
You can forcibly still yourself but the stillness is false and sooner or later it will be disturbed because just underneath it the anger is boiling and waiting for its moment and the opportunity. Then one goes on sitting Above all don't wobbleon a volcano. Everything seems quiet when the volcano is not erupting, is not active, but it is preparing inside.
Some anger has come out, some is still there… and the anger that has come out was superficial. The anger that needs to come out is deeper – that’s why it is difficult to understand it. One part of the anger is understandable because it is related to people, to situations. You can understand why you are angry; the “why” is clear.
But when this layer, this superficial layer of anger is thrown away, then suddenly you come on a source of anger that is not related to the outside at all, which is simply part of you. Nobody has insulted you, in fact there is no excuse to be angry – and then it is there. It becomes very difficult to understand because you cannot throw the responsibility on anybody else. Now it is something that is within you, which belongs to you.
We have been taught that anger comes only in a certain tense situation. That’s not true. We are born with anger; it is part of us. In certain situations it comes up; in certain other situations it is inactive, but it is there. So one first has to throw the anger that is related, and then one comes on the deeper source of anger that is unrelated to anybody else – that you are born with. It is unaddressed, and that’s the trouble in understanding it. But there is no need to understand it. Just throw it, not on anybody but on a pillow, on the sky, on God, on me! Just throwing is the point. Because it is unrelated it has to be absurd. You don’t know where to throw it, how to throw it, on whom to pour it. If you pour it on someone you will feel very guilty because the other has not deserved it at all. That’s the mystery of it, and it makes one feel very disturbed.

Osho, “Above All, Don’t Wobble, Chapter 22”