of a Spiritually Incorrect Mystic

Autobiography of a Spiritually Incorrect Mystic

Osho in his own words on his life and teachings. Drawn from nearly five thousand hours of Osho’s recorded talks, this is an indispensable work for understanding one of the most unusual mystics and philosophers of our time. This beautiful book comes with 16 pages of photographs.

Making of the Autobiography

Drawn from nearly five thousand hours of Osho’s recorded talks, this is the story of his youth and education, his life as a professor of philosophy and years of travel teaching the importance of meditation, and the true legacy he sought to leave behind: a religionless religion centered on individual awareness and responsibility and the teaching of “Zorba the Buddha,” a celebration of the whole human being.

Osho’s Leaving

Ten years have past since, in the words of his attending physician, Osho prepared for his departure from the body that had served him for fifty-nine years “as calmly as though he were packing for a weekend in the country.” This volume is recognition that the time has come to provide a historical and biographical context for understanding Osho and his work. Who was this man, known as the Sex Guru, the “self-appointed bhagwan” (Rajneesh), the Rolls-Royce Guru, the Rich Man’s Guru, and simply the Master?

Autobiography of a Spiritually Incorrect Mystic

Het boek Autobiography is het resultaat van het beluisteren en bekijken van videotapes met Osho’s woorden die al met al vijfduizend uur in beslag hebben genomen. In deze Engelstalige biografie staat het een en ander over Osho’s levensloop, waarbij alles dus door hem zelf verteld wordt, maar vooral ook veel over zijn levenswerk: de geboorte van de Nieuwe Mens.
Osho is vaak gedwarsboomd bij zijn levenswerk. Je kunt dan ook lezen welke negativiteit en beschuldigingen hem ten deel zijn gevallen. Verder is er in dit boek een katern opgenomen met heel mooie foto’s van Osho, foto’s uit de verschillende periodes van zijn Meester-zijn.

Autobiography is verkrijgbaar of te bestellen bij de Boekhandel of via internet

Review van Autobiography

Er is Osho tijdens zijn leven talloze keren gevraagd om zijn Autobiography te schrijven. En dan begon hij te lachen en zei: Wat heb ik te vertellen? Een halve pagina is genoeg om op te nemen wat ik te melden heb. In Osho’s boek “Glimpses of a Golden Childhood” heeft hij terwijl hij onder behandeling van zijn tandarts Devageet was, veel verteld over zijn jeugd en de streken die hij uithaalde. Een echte biografie is er tijdens zijn “bezoek aan de aarde” nooit gekomen, precies zoals hij dat zelf te kennen had gegeven. Hij vond ten slotte dat er niet meer dan een halve bladzijde aan vermeldenswaardigs was over zijn leven en om dat nu een autobiografie te noemen….
Maar daarnaast noemde hij het volgende belangrijke aspect, namelijk, dat zijn autobiografie zich vanzelf zou manifesteren. Hij gaf aan, dat zijn levensloop terug te vinden zou zijn in de getransformeerde levens van duizenden sannyasins.

Maar sannyasins vinden hun Meester Osho te bijzonder om deze zonder autobiografie te laten. Echter, hoe een autobiografie neer te zetten die recht doet aan de Oceaan die Osho is? Controverses zijn een wezenlijk onderdeel van Osho’s werk. Je kunt dus niet zomaar zijn visie weergeven, omdat er geen eenduidige visie van Osho is. Door zich tegenstrijdig te uiten, gooit Osho ons terug op ons zelf en daagt hij ons uit om bij onszelf naar binnen te gaan en daar de waarheid te zoeken.
Zijn wezenlijke boodschap is: mediteer! Maar omdat wij hardleers zijn en vaak denken het wel ‘zonder’ te kunnen, herhaalt hij deze boodschap telkens weer en op talloze verschillende manieren.
Er is tien jaar na het vertrek van Osho uit zijn lichaam, halverwege het jaar 2000, dus toch een autobiografie verschenen. Het boek heet: Autobiography of a Spiritually Incorrect Mystic. Een prachtige en zeer toepasselijke titel is het als je naar Osho’s tegenstrijdige uitspraken kijkt. Deze Autobiography is het resultaat van het afluisteren en bekijken van videotapes met Osho’s woorden die al met al vijfduizend uur in beslag hebben genomen.

Wat heeft hij oneindig veel gesproken, op zijn volstrekt unieke onnavolgbare manier……! Je wordt er eenvoudig stil van.In deze Engelstalige biografie staat het een en ander over Osho’s levensloop, waarbij alles dus door hem zelf verteld wordt, maar vooral ook veel over zijn levenswerk: de geboorte van de Nieuwe Mens. Osho is vaak gedwarsboomd bij zijn levenswerk. Je kunt dan ook lezen welke negativiteit en beschuldigingen hem ten deel zijn gevallen. Verder is er in dit boek een katern opgenomen met heel mooie foto’s van Osho, foto’s uit de verschillende periodes van zijn Meester-zijn. Ontroerend vind ik de foto op Kreta, waar hij in zo’n spannende en ongastvrije situatie verkeerde. En dan zie je Osho daar op een muurtje zitten en er staat een klein jongetje bij hem, geleund tegen het muurtje en samen kijken ze naar een sprietje of takje dat het jongetje in zijn handen houdt. Een toonbeeld van overgave is het aan wat het leven op dat moment is. De Verlichte leeft het moment en laat zich door geen enkel dreigement daar van af houden. Osho zegt zelf: I am the center of the cycloon…..in mijn diepste binnenste ben ik in elke situatie precies dezelfde.
En wat blijft het toch de moeite waard om Osho telkens en telkens weer te zien, van zijn handgebaren te genieten. In de autobiografie wordt door Osho gezegd: “Ik kan niet spreken zonder mijn handen. Als je mijn handen vastbindt, kan ik geen woord uitbrengen, omdat het niet zo is dat er een gedeelte van mij spreekt, het komt vanuit maar mijn hele wezen. Mijn ogen, mijn handen, mijn hele lichaam doet mee. Mijn hele lichaam zegt iets, het onderstreept wat ik met woorden tot uitdrukking breng.”
Lees eens wat Osho in het boek zegt over de relatie meester-discipel. Hij zegt, dat die relatie te vergelijken is met de relatie tussen een vlinder en een rups:

“Het is eigenlijk een vriendschap tussen een vlinder en een rups. De vlinder kan niet bewijzen, dat de rups een vlinder kan worden; er is geen logische manier voor, maar de vlinder kan een verlangen in de rups teweeg brengen, dat is mogelijk.”
En ook de volgende uitspraak zal je zeker treffen: “Miljoenen mensen missen meditatie omdat meditatie een verkeerde bijbetekenis heeft gekregen. Meditatie lijkt erg serieus te zijn en somber. Het woord heeft iets in zich van de kerk, alsof meditatie alleen voor dode mensen is of voor hen die bijna dood zijn. Iemand die echt meditatief is, is speels: het leven is pure lol voor zo iemand, het is een spel. Hij heeft het geweldig naar zijn zin. En hij is ontspannen.
Want, zeg nu zelf, dat is toch vaak de eerste reactie die mensen hebben wanneer je vertelt, dat je mediteert, dat het gewoon niets voor hen is: stil zitten, mantra’s uitspreken, serieus doen…..helemaal niet leuk dus! En, dat jij zin hebt in zoiets!
Nou, dit boek geeft je zoveel vreugde, dat je eigen mediteren je lichter gaat vallen en dat je daarnaast gemakkelijker anderen kunt aanmoedigen ook te leren om via meditatie vanuit hun eigen bron te gaan leven. Uren van plezier geeft dit boek dus. Maar we kunnen juist ook in deze dagen de woorden van Osho extra tot ons laten spreken: alleen zij die mediteren kunnen er voor zorgen, dat een 3e Wereldoorlog voorkomen wordt. Leef nu, niet later!

Overview of Osho’s Life     Autobiography

1969 – 1974 Mumbai Years

Late 1960’s: His Hindi talks become available in English translations.

1970: In July, 1970, He moves to Mumbai, where He lives until 1974.

1970: Osho – at this time called Bhagwan Shree Rajneesh – begins to initiate seekers into Neo-Sannyas or discipleship, a path of commitment to self-exploration and meditation which does not involve renouncing the world or anything else. Osho’s understanding of ‘Sannyas’ is a radical departure from the traditional Eastern viewpoint. For Him it is not the material world that needs to be renounced but our past and the conditionings and belief systems that each generation imposes on the next. He continues to conduct meditation camps at Mount Abu in Rajasthan but stops accepting invitations to speak throughout the country. He devotes his energies entirely to the rapidly expanding group of sannyasins around Him.

At this time, the first Westerners begin to arrive and to be initiated into Neo-Sannyas. Among them are leading psychotherapists from the human potential movement in Europe and America, seeking the next step in their own inner growth. With Osho they experience new, original meditation techniques for contemporary man, synthesizing the wisdom of the East with the science of the West.

1974 – 1981 Poona Ashram

During these seven years He gives a 90 minutes discourse nearly every morning, alternating every month between Hindi and English. His discourses offer insights into all the major spiritual paths, including Yoga, Zen, Taoism, Tantra and Sufism. He also speaks on Gautam Buddha, Jesus, Lao Tzu, and other mystics. These discourses have been collected into over 600 volumes and translated into 50 languages.

In the evenings, during these years, He answers questions on personal matters such as love, jealousy, meditation. These ‘darshans’ are compiled in 64 darshan diaries of which 40 are published.

The commune that arose around Osho at this time offers a wide variety of therapy groups which combine Eastern meditation techniques with Western psychotherapy. Therapists from all over the world are attracted and by 1980 the international community gained a reputation as ‘ the world’s finest growth and therapy center.’ One hundred thousand people pass through its gates each year.

1981: He develops a degenerative back condition. In March 1981, after giving daily discourses for nearly 15 years, Osho begins a three-year period of self-imposed public silence. In view of the possible need for emergency surgery, and on the recommendation of His personal doctors, He travels to the U.S. This same year, His American disciples purchase a 64,000-acre ranch in Oregon and invite Him to visit. He eventually agrees to stay in the U.S. and allows an application for permanent residence to be filed on His behalf.

1981 – 1985 Rajneeshpuram

A model agricultural commune rises from the ruins of the central Oregonian high desert. Thousands of overgrazed and economically unviable acres are reclaimed. The city of Rajneeshpuram is incorporated and eventually provides services to 5,000 residents. Annual summer festivals are held which draw 15,000 visitors from all over the world. Very quickly, Rajneeshpuram becomes the largest spiritual community ever pioneered in America.

Opposition to the commune and new city keeps pace with its success. Responding to the anti-cult fervor which pervades all levels of American society during the Reagan years, local, state and federal politicians make inflammatory speeches against the Rajneeshees. The Immigration and Naturalization Service (INS), the Federal Bureau of Investigations (FBI), the Treasury Department, and the Alcohol, Tobacco and Firearms Agency (ATF) are only a few of the agencies spending millions of dollars in taxpayers’ money while harassing the commune with unwarranted and fruitless investigations. Similar costly campaigns are conducted in Oregon.

October 1984: Osho ends three and one half years of self-imposed silence.

July 1985: He resumes His public discourses each morning to thousands of seekers gathered in a two-acre meditation hall.

Sept. – Oct. 1985: The Oregon Commune is Destroyed

September 14: Osho’s personal secretary Ma Anand Sheela and several members of the commune’s management suddenly leave, and a whole pattern of illegal acts they have committed – including poisoning, arson, wiretapping, and attempted murder – are exposed. Osho invites law enforcement officials to investigate Sheela’s crimes. The authorities, however, see the investigation as a golden opportunity to destroy the commune entirely.

October 23: A U.S. federal grand jury in Portland secretly indicts Osho and 7 others on relatively minor charges of immigration fraud.

October 28: Without warrants, federal and local officials arrest at gun point Osho and others in Charlotte, North Carolina. While the others are released, He is held without bail for twelve days. A five-hour return plane trip to Oregon takes four days. En route, Osho is held incommunicado and forced to register under the pseudonym, David Washington, in the Oklahoma County jail. Subsequent events indicate that it is probable that He was poisoned with the heavy metal thallium while in that jail and the El Reno Federal Penitentiary.

November: Emotions and publicity swell around Osho’s immigration case. Fearing for His life and the well-being of sannyasins in volatile Oregon, attorneys agree to an Alford Plea on two out of 35 of the original charges against Him. According to the rules of the plea, the defendant maintains innocence while saying that the prosecution could have convicted him. Osho and His attorneys maintain His innocence in the court. He is fined $400,000 and is deported from America.

Among others, U.S. Attorney in Portland, Charles Turner, publicly concedes that the government was intent on destroying Rajneeshpuram.

1985 – 1986 World Tour

January-February: He travels to Kathmandu, Nepal and speaks twice daily for the next two months. In February, the Nepalese government refuses visas for His visitors and closest attendants. He leaves Nepal and embarks on a world tour.

February-March: At His first stop, Greece, he is granted a 30-day tourist visa. But after only 18 days, on March 5, Greek police forcibly break into the house where He is staying, arrest Him at gun point, and deport him. Greek media reports indicate government and church pressure provoked the police intervention.

During the following two weeks He visits or asks permission to visit 17 countries in Europe and the Americas. All of these countries either refuse to grant Him a visitor’s visa or revoke His visa upon His arrival, and force Him to leave. Some refuse even landing permission for His plane.

March-June: On March 19 He travels to Uruguay. On May 14th the government has scheduled a press conference to announce that He will be granted permanent residence in Uruguay. Uruguay’s President Sanguinetti later admits that he received a telephone call from Washington, D.C. the night before the press conference. He is told that if Osho is allowed to stay in Uruguay, the six billion dollar debt Uruguay owes to the U.S. will be due immediately and no further loans will be granted. Osho is ordered to leave Uruguay on June 18th.

June-July: During the next month He is deported from both Jamaica and Portugal. In all, 21 countries had denied Him entry or deported Him after arrival. On July 29,1986, He returns to Mumbai, India.

1987 – 1989 Osho Commune International

January 1987: He returns to the ashram in Pune, India, which is renamed Rajneeshdham.

July 1988: Osho begins, for the first time in 14 years, to personally lead the meditation at the end of each evening’s discourse. He also introduces a revolutionary new meditation technique called The Mystic Rose.

January-February 1989: He stops using the name “Bhagwan,” retaining only the name Rajneesh. However, His disciples ask to call Him ‘Osho’ and He accepts this form of address. Osho explains that His name is derived from William James’ word ‘oceanic’ which means dissolving into the ocean. Oceanic describes the experience, He says, but what about the experiencer? For that we use the word ‘Osho.’ At the same time, He came to find out that ‘Osho’ has also been used historically in the Far East, meaning “The Blessed One, on Whom the Sky Showers Flowers.”

March-June 1989: Osho is resting to recover from the effects of the poisoning, which by now are strongly influencing His health.

July 1989: His health is getting better and He makes two appearances for silent darshans during the Festival, now renamed Osho Full Moon Celebration.

August 1989: Osho begins to make daily appearances in Gautama the Buddha Auditorium for evening darshan. He inaugurates a special group of white-robed sannyasins called the “Osho White Robe Brotherhood.” All sannyasins and non-sannyasins attending the evening darshans are asked to wear white robes.

September 1989: Osho drops the name “Rajneesh,” signifying His complete discontinuity from the past. He is known simply as “Osho,” and the ashram is renamed “Osho Commune International.”
1990 Osho leaves His body
January 1990: During the second week in January, Osho’s body becomes noticeably weaker. On January 18, He is so physically weak that He is unable to come to Gautama the Buddha Auditorium. On January 19, His pulse becomes irregular. When His doctor inquires whether they should prepare for cardiac resuscitation, Osho says, “No, just let me go. Existence decides its timing.” He leaves His body at 5 p.m. At 7 p.m. His body is brought to Gautama the Buddha Auditorium for a celebration, and is then carried to the burning ghats for cremation. Two days later, His ashes are brought to Osho Commune International and placed in His samadhi in Chuang Tzu Auditorium with the inscription:

OSHO

Never Born
Never Died
Only Visited This Planet Earth Between
11 December 1931 – 19 January 1990