Over Moed, Onafhankelijkheid en Zelfvertrouwen
Veel meer mooie verhalen zijn er in dit Terugkeren naar de Bron boek te vinden, over: de woeste Zen meester Joshua, de abt van Nansen, de goede vrouw, de twee minaressen, over Teng die op zijn hoofd staand stierf.
Het is ingedeeld in 3 hoofdthemata: moed, onafhankelijkheid en zelfvertrouwen.
En daarin heeft toch elke mens die in ontwikkeling is interesse in.
En tussen de verhalen door strooit Osho kwistig met wijsheid over meditatie en (zelf)bewustzijn.
Van het begin tot het eind is het genieten van deze sprankelend uiting van de unieke levensstroming Zen.
Het boek is waarschijnlijk niet gemakkelijk te verkrijgen, alleen tweedehands via de Boekhandel. Ook in het Engels is het beschikbaar.
Review van Terugkeren naar de Bron
Door dit boek en ook door live ervaringen.
Het boek Terugkeren van de Bron is in het Engels een echte Osho klassieker 
en het is ook in Nederlandse vertaling verschenen. De Bron is een pool van stilte..
Het gaat niet om een verzameling uitgesproken wijsheden. Zo zijn we gewend om het ons voor te stellen en daarbij van woorden uit te gaan. Pure Stilte wordt door ons vaak als leeg ervaren.
Maar dat is zij niet, zij is het meest volle wat er bestaat, zo legt Osho ons uit. Osho wil ons verleiden om van deze stilte te proeven.
En dat is ‘a hell of a job’.
Want telkens weer laten we ons leven dicteren door wat via taal tot ons komt. En door taal komen we in het verleden, we dwalen af van het heden.
Of we spinnen een hele nieuwe toekomst voor onszelf en daardoor raken we ook van het heden vandaan.
En dat gebeurt op subtiele manieren.
Het grove werk in dit opzicht kunnen we zo langzamerhand zelf wel aan.
Maar daar waar het er onverhoeds insluipt, blijken we de zenstick van de Meester nog hard nodig te hebben.
Zo ervaren wij dat elke zaterdagavond in Wajid, als een langzamerhand vaste groep mensen, met gelukkig ook regelmatig een paar nieuwelingen erbij, zich meldt voor de onweerstaanbare Avondmeditatie. Heerlijk is het, dat dit in Den Haag weer vaste voet gekregen heeft en dat je op die manier een stukje van het OMR in Pune met elkaar hebt.
Op die tijdstippen keren we gezamenlijk terug naar de Bron. Eerst dansen we met alle kracht die er in ons is en geven ons hier helemaal in. Aanstekelijke muziek van de Bron ondersteunt ons erbij, maar ook elkaar wakkeren we aan: het is de gezamenlijke energie.
Na het intense dansen is er de mooie Stilte Meditatie. Op een afwisseling van Stilte, Muziek, Stilte kun je steeds dieper in je eigen Stilte wegzakken. Maar ook hierbij gaat het telkens ook weer om de gezamenlijke energie.
Osho heeft het daarbij zo mooi over A Lake of Consciousness. Een peilloos diepe stilte kan op die manier ervaren worden.
Daarna volgt de lezing, door middel van Grootbeeld projectie uiteraard.
We genieten er immers allemaal van om Osho’s presence zo natuurgetrouw mogelijk te ervaren.
In de lezing vindt de eerste tik met de zenstick al spoedig plaats.
Een sannyasin geeft aan dezelfde vraag aan Osho te willen voorleggen als hij In Kathmandu heeft gedaan.
Dat antwoord had hem indertijd zo geraakt; hij wil het graag nog eens horen.
En dan komt Osho: Hij hoort de vraag rustig en vol aandacht aan. En vervolgens antwoordt hij de sannyasin en natuurlijk ons allemaal: “Waarom haal je de ervaring uit Kathmandu erbij? Dat is verleden tijd.
Jij bent sindsdien niet meer dezelfde en ik ook niet. Er is inmiddels zoveel water door de Ganges gestroomd.”
We willen mooie ervaringen uit het verleden herhaald zien.
En dat belemmert niet alleen onze groei, het is ook gewoon niet mogelijk.
En wij kunnen herhalingen wel zo graag willen, Osho doet dat in geen geval.
En op humoristische wijze geeft hij dan ook nog de volgende respons: “I am not in the habit of quoting myself.” “Ik heb niet de gewoonte om mezelf te citeren.”
En hiermee zijn we terug bij AF. Het gaat niet om woorden.
En als je die woorden nogmaals wilt horen, dan blijkt daaruit, dat je je er teveel aan vastgeklampt hebt en de echte boodschap gemist hebt. Willen we echt terugkeren naar de bron, dan dienen we van onze vast gewoontes af te zien.
Anders kunnen we reizen wat we willen, maar er gebeurt dan helemaal niets.
Mooie Zen Verhalen staan er in dit boek.Over de mysticus Kakua die van Japan naar China was gekomen om zich Zen eigen te maken. De mensen wilden alsmaar wijsheid aan hem ontlokken.
Hij woonde echter bewust afgelegen in de bergen en hij verkeerde voortdurend in meditatie. Op een vraag gaf hij enkele spaarzame woorden en daarna trok hij dieper de bergen in. En dit laatste is vooral figuurlijk bedoeld. Hij trok zich dieper terug in zichzelf, hij ging voor de verticaliteit.
Het enige wat Kakua van zich liet horen was een doordringende toon van zijn fluit. Lees zelf in welke speciale situatie hij dit deed. Over het leven van Kakua is verder weinig bekend.
Er bestaat geen enkele biografie of autobiografie van hem. Bij dergelijke boekwerken gaat het om manifestatie van het ego. En dat is Zen ten enenmale vreemd. Een gerealiseerd persoon is een niemand.
En er kan over diegene dus niet verhaald worden.
Het boek Terugkeren naar de Bron heeft een prachtige omslag. Deze is namelijk voor zien van een schildering van Gopika.
Veel meer mooie verhalen zijn er in dit boek te vinden, over: de woeste Zen meester Joshua, de abt van Nansen, de goede vrouw, de twee minaressen, over Teng die op zijn hoofd staand stierf.
Het boek Terugkeren naar de Bron is ingedeeld in 3 hoofdthema’s: moed, onafhankelijkheid en zelfvertrouwen. En daarin is toch elke mens in ontwikkeling in geïnteresseerd. En tussen de verhalen door strooit Osho kwistig met wijsheid over meditatie en (zelf)bewustzijn. Van het begin tot het eind is het genieten van deze sprankelend uiting van de unieke levensstroming Zen.