Talks On Zen

The Sun Rises in the Evening wordt verteld over de komst van Yoka Daishi bij Huineng. En de grote Zenmeester wil deze discipel goed op de proef stellen.
Is het een nieuwsgierig persoon en bekijkt hij de wereld vanuit zijn mind?Of: is het een persoon met inzicht en wil hij desondanks ook nog het nodige aan extra wijsheid opdoen.
Het is vermakelijk om te lezen hoe ‘bijdehand’ deze Yoka is. Hij getuigt van diep begrip van het leven en van het onbeweeglijke van de diepste kern.
Op zijn beurt is de discipel vervolgens bezig om de Zen meester Huineng te provoceren. Het is een boeiend spel dat ons laat zien waar het bij Zen mensen ‘in hart en nieren’ om gaat.
Op speelse manier worden we wakker geschud uit onze vastgeroeste denkbeelden en patronen.

Het boek The Sun Rises in the Evening is inmiddels zeldzaam. Mogelijk is het tweedehands verkrijgbaar bij de Boekhandel of via internet.

Review van ‘The Sun Rises in the Evening’

THE SUN RISES IN THE EVENING

Een schitterende dichterlijke titel voor de ervaring van de Verlichte, oftewel van de boeddha. En deze staat ervoor, dat je vanuit het boeddhaschap alles totaal anders ziet. En zelfs omgekeerd!

Normaal zien wij de zon in de ochtend opkomen, maar de ervaring van de Verlichte is zo fundamenteel anders, geeft Osho aan.Hij zegt de zon ’s avonds te hebben zien opkomen.

Deze staat van zijn geeft wezenlijk andere ervaringen dan die er vanuit de onverlichte staat zijn.

In dit boek THE SUN RISES IN THE EVENING geeft Osho weer een van zijn pittige Zen commentaren.
Hij gaat in op de geschriften van Yoka Daishi.

Yoka is een Zenmeester en we zien hier de “Song of Enlightenment” via Yoka naar buiten komen. Hij is slechts een rader in het Grote Geheel. Eens was Yoka een discipel en dat was hij van de grote Zenmeester Huineng, de 6e patriarch van Zen.

Het boek begint al goed. Er wordt verteld over de komst van Yoka Daishi bij Huineng.

En de grote Zenmeester wil deze discipel goed op de proef stellen.
Is het een nieuwsgierig persoon en bekijkt hij de wereld vanuit zijn mind?

Of: is het een persoon met inzicht en wil hij desondanks ook nog het nodige aan extra wijsheid opdoen.
Het is vermakelijk om te lezen hoe ‘bijdehand’ deze Yoka is.

Hij getuigt van diep begrip van het leven en van het onbeweeglijke van de diepste kern. Op zijn beurt is de discipel vervolgens bezig om de Zen meester Huineng te provoceren.

Het is een boeiend spel dat ons laat zien waar het bij Zen mensen ‘in hart en nieren’ om gaat.Op speelse manier worden we wakker geschud uit onze vastgeroeste denkbeelden en patronen.Zonder Osho’s sprankelende uitleg zijn deze Zen dialogen tussen Meester en discipel onbegrijpelijk en zeker onverteerbaar. ‘The Sun Rises in the Evening’

De Westerse vertaler van Yoka’s werk heeft veel waardering voor de inzichten van deze Zenmeester.

“Maar” zegt hij tegelijkertijd “Waarom gaat Yoka maar door met zichzelf te herhalen? Nadat hij de essentie heeft weergegeven, vertelt hij niets nieuws meer.”

Osho geeft aan, dat de vertaler hier de song van de Verlichte niet begrijpt. Yoka barst als het ware open.

Vanuit zijn bloeiende staat van zijn brengt hij de ene na de andere bloem voort.
Een rozenstruik beperkt zich ten slotte ook niet tot een enkele roos.
Die herhaalt zichzelf ook: vanuit pure rijkdom, vanuit overstromende welvaart produceert die een bos vol met rozen.

Yoka is heel duidelijk in zijn bewoordingen.Het boeddha-schap ligt in jezelf, daarbij kan hij je niet helpen.

Om de waarheid te vinden, is iets fundamenteels nodig.
Je bent er niet door wat illusies op te ruimen en dan de realiteit binnen te halen.

Dat zijn alleen maar snoeiwerkzaamheden.Maar het gaat er bij boeddhaschap om de zaken bij de wortels aan te pakken. Als je eerst een geloof had, je laat dat vervolgens vallen en gaat het vervangen door een nieuw geloof, ben je aan het snoeien.
Maar als je het geloven op zich vaarwel zegt en de reis naar binnen maakt, snijd je de oude wortels af.

Osho vertelt een amusant verhaal over een Christelijk missionaris die de wonderen van Jezus met hem wil doornemen.
De reactie van Osho is, dat het niets bijzonders is en dat hij zich in dit opzicht wel met Jezus kan meten.

Zowel wat betreft het lopen op water, het voeden van een menigte met slechts 2 broden als het veranderen van water in wijn, heeft Osho een passende vergelijking
voor wat betreft hem zelf en de effecten die hij teweeg breng.

Ook staan er vragen van sannyasins tussen de uitleg van Yoka’s verzen door.

Een man vraagt of Osho zich wel realiseert dat Osho het grootste harem van de hele wereld heeft, met al die vrouwen die van hem houden.

Osho antwoordt, dat dit wellicht het geval zal zijn, dat hij het grootste harem van de wereld heeft. En hij vertelt erbij, dat de liefde in dit harem van hem van een heel andere kwaliteit is.
Als grap verbindt hij hieraan het volgende.

Alle vrouwen van het harem van een Oosterse sjeik zitten die avond in een kring bij elkaar.
Ze zijn gezellig met elkaar aan het keuvelen.
Maar er heerst een doodse stilte, als de sjeik binnenkomt met de dobbelsteen.
De dobbelsteen gaat rond en ja hoor…..het grootse aantal, namelijk 5, wordt door Latifa geworpen.
Er gaat een diepe zucht door de cirkel van vrouwen.
Latifa staat op en sloft naar de paarse velours gordijnen en gaat het andere vertrek binnen.

“Die arme Latifa is alweer de klos!” roept Gloria vol medeleven uit…..ze moet vanavond weer de afwas doen!”

Osho legt uit: De vrouwen hier die van mij houden, doen ook de afwas. Ze zorgen in alle opzichten voor mijn welzijn. En dat doen ze vanuit pure liefde: kleding maken, voedsel bereiden, mijn bed opmaken en nog veel meer.

Er wordt ook een vraag gesteld over de zin van het leven.
Het is het meest centrale punt in het leven van spirituele zoekers en in religies wordt het ook alsmaar opgevoerd.

Zen gaat hierin het meest ver, legt Osho uit, en is in die zin ook een ware revolutie. De vraag naar de zin is iets wat we moeten durven laten vallen. Want die geeft namelijk nog steeds het ego weer.
We laten hiermee een duidelijke afgeslotenheid van het Bestaan zien.

Als we het koortsachtig zoeken naar een zin stoppen, kunnen we samenvallen met het grotere Geheel.
Dan leven we gewoon en zijn we niet meer met abstracte filosofie bezig.
Ook op de betekenis van de mantra Satyam Shivan Sunderam werpt Osho hier een volstrekt verrassend licht.

Over het algemeen hebben wij Satyam (=Waarheid) hoog in het vaandel staan. “Maar”, zegt Osho, “Waarheid is slechts een allereerste stap. Het gaat daarbij nog steeds om logica en dus om de mind.”
In feite gaat het bij waarheid om een zeer droog concept.
Het heeft weinig met ervaring te maken.
En in het Westen gaat men niet verder dan dit.

In het Oosten gaat men duidelijk een stap verder.

Men heeft het er daar veel meer over of men ook werkelijk leeft wat men als waarheid zegt ontdekt te hebben.
En zo gaat Osho nog verder om deze hele bekende mantra Satyam Shivan Sunderam in essentie aan ons te ontvouwen.

Mooie spirituele ontdekkingen maakt dit boek dus mogelijk en er zit ook heel wat humor in.
Een man en een vrouw zijn met vakantie.

De vrouw klaagt over de vele vliegen op hun logeeradres.
De man zegt: “Ik zie er eigenlijk maar 4. Twee zijn vrouwtjesvliegen. En de andere zijn mannetjes.”
De vrouw zegt: “Dat is knap, dat je dat verschil weet! Hoe zie je dat?!”

“Nou, dat is heel eenvoudig” antwoordt de man lachend “Twee ervan zitten al uren op het computerscherm, surfend op het internet. En de andere twee lijken wel vastgelijmd te zijn voor de spiegel.”The Sun Rises in the Evening