Rediscovering Meditation, The Forgotten Treasure of India

Become natural, become ordinary; live in equanimity,

“IF WE WANT MANKIND TO BECOME HEALTHY; if we want the terrorism that is increasing everywhere and becoming more and more explosive and violent to end; if we want the flames of fire to turn into flowers, then there is only one way. That way is called samadhi, enlightenment.
Become natural, become ordinary; live in equanimity, and do not remain unacquainted with the secret that is hidden within you. The moment you become acquainted with it, a great revolution will take place, the revolution which turns dirt into gold, which turns an ordinary man into a buddha, which picks you up from the ground and takes you to the heights of the stars in the sky.
I have moved around the world saying only this one thing, and have been amazed and astonished that people are not ready to hear it. People close their doors, countries close their doors, because what will happen then to their religions, to their religious scriptures? I know only one scripture. That is you.”  Osho

De herontdekking van meditatie, de vergeten schat van India

The Diamond Sword is een geheel nieuw boek, samengesteld uit antwoorden die Osho geeft aan individuele zoekers en aan persmensen. De lezingen werden gegeven tijdens Osho’s Worldtour, waarin hij na
wereldwijde omzwervingen weer in Poona arriveerde. Verrast ben ik door het licht dat Osho in dit boek werpt op de ervaring van de dood. Hoe anders is die toch in het Oosten, vergeleken met die in het Westen!
En deze verschillende achtergronden zie je ook in de spirituele visies uitgedrukt. Het boek The Diamond Sword is verkrijgbaar via de Boekhandel of via internet.

Review of The Diamond Sword, English and Dutch/Nederlands

THE DIAMOND SWORD
, Rediscovering meditation – the forgotten treasure of India.
Osho shows us time and again, that it is so easy to takes things for granted. We do not realise what kind of incessant flow of gifts is just coming to us, every day, as the case is with this book.
It all seems so obvious, but it IS not.
Starting a holiday in completely void that can be filled with all sorts of trivial things, wil exhaust you soon and gives a sense of boredom. But entering a school holiday with three new Osho books is completely different.
The Diamond Sword is a totally new book, which had a later release. It is compiled from Osho’s responses to individual seekers and media people.
The lectures were given during Osho’s World Tour, when he arrived back in Pune after global wanderings.
I am surprised by the light that Osho in this book shines over the experience of death.
How different is this in the East, compared with that in the West!
And these various backgrounds you also see expressed in the different spiritual visions.
The Raising of Lazarus, for instance, one of the stories about Jesus, is considered as a miracle. Osho gives here his unique vision. He explains that this might be look something extraordinary, but it is not something which will be helpful for humanity. Lazarus should have been dead and Jesus raised him from the dead. This means, that Lazarus at that time did not die, but later on it would still happen any way.
Lazarus’ family would ever be faced with his death anyway or to say it simply: we all die one day. What you therefore provide to mankind with this raising of the dead, whether it is historical or not, is postponement. But not any transformation of consciousness occurs.
Something totally different happens in a similar event with Buddha.
Many people know the story of the mustard seed.
A woman brings her dead child to Buddha and lays it to his feet. She wallows in her grief and begs Buddha to make the child alive again.
Buddha at first says nothing and just looks at the woman. He does not consider her request.
But he offers her an instruction. He tells her to go along the houses and to knock on every house. Then she has to ask each resident who opens the door for a mustard seed if no one has ever died in that house.
And what is the result after a long day tour along all the houses in the village until nightfall? Nihil. In every house once someone died and mostly several people.
Buddha’s approach includes no sugar coating, no reprieve. No, he triggers a transformation process. Because imagine the woman who at one door after another is informed that she will not get mustard seed, because there ever died a father, a daughter or uncle.
Slowly but surely the awareness starts arising how pure human death is.
The woman became aware that death belongs to life, the two are inseparable.
And this understanding surely will bring a humanity ahead.
All those who were around the woman
became positively infected by this view on death. And thereafter also the story had an effect on people who heard about the woman.
And so many centuries later this happening around Buddha and his response on it touches us again.
We learn to give a place to death, not to bury but to face it.

This magnificent designed book offers so much more.
What all you may read in it? Well, for example the following topics are discussed:

• the Seeds to the Flowers: Creating the milieu
• the Call of Your interiority
• the Treasure of one’s Own Experience
• Ambition: the Roots of Terrorism
• The Light of Buddhahood
• India: the Eternal Pilgrimage

These are all themes that are very contemporary and they stimulate awareness. So you may refresh yourself at Osho’s always unexpected perspectives on Existence. On the cover is pictured an endless series of waves, the waves start from the sand on the beach and they continue in the water: an infinite ocean of wisdom.
Very special in this book also is the utterance of Osho: “In my definition it is not necessary to become a mother to know motherhood.”
Motherhood is not dependent on having children. Mothering is about the value of love that resounds. And that is why motherhood is also present in a woman with no children which she can allow to grow and to flourish.
Many women will know this and experience recognition by this vision of Osho.
A joke, finally, from this book is the following.
A politician was on his election tour wanting to win votes.
He saw a woman who was walking with 6 children.
The politician kissed all six children and said to the woman: “Please think of me when you go voting. Your children are very sweet and nice too.”
The woman told that she is not the mother, but the nanny of the children.
“Well gosh!” The politician exclaimed, “I have kissed these children in vain.
They have running noses and a lot more. You have to do nowadays everything to just gather votes. You should told me earlier that you are just the nanny. And you are one of a kind: a nurse with 6 children with running noses! But just keep standing here. There will be more electable candidates. Let them all kiss those children. By the time everyone has come along, you will have no longer running noses by all this ‘kissing’. “

Nederlands Review van The Diamond Sword

Osho wijst ons er keer op keer op, dat het zo gemakkelijk is om dingen maar voor lief te nemen. We realiseren ons niet wat voor onophoudelijk stroom van geschenken er zomaar op ons af komt, elke dag weer, zoals met dit nieuwe boek. Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend, maar dat IS het niet. Een schoolvakantie beginnen in volkomen leegte, die je met allerlei triviale dingen kunt vullen, put al gauw uit en geeft een gevoel van verveling. Maar een schoolvakantie instappen met 3 nieuwe Oshoboeken is van totaal andere orde.
The Diamond Sword is een geheel nieuw boek, samengesteld uit antwoorden die Osho geeft aan individuele zoekers en aan persmensen.
De lezingen werden gegeven tijdens Osho’s Worldtour, waarin hij na wereldwijde omzwervingen weer in Poona arriveerde.
Verrast ben ik door het licht dat Osho in dit boek werpt op de ervaring van de dood. Hoe anders is die toch in het Oosten, vergeleken met die in het Westen!
En deze verschillende achtergronden zie je ook in de spirituele visies uitgedrukt. De opwekking van Lazarus bijvoorbeeld, een van de verhalen over Jezus, wordt als een wonder beschouwd. Osho geeft daar zijn unieke commentaar op. Hij legt uit, dat dit misschien iets buitengewoons kan lijken, maar dat het een mensheid niet echt verder helpt.
Lazarus zou dood geweest zijn en Jezus heeft hem uit de dood opgewekt. Dit betekent, dat Lazarus op dat moment niet gestorven is, maar later zou dat in ieder geval toch gebeurd zijn. De familie van Lazarus zou sowieso ooit met zijn dood geconfronteerd worden of om het eenvoudig te zeggen: dood gaan we allemaal op een dag. Wat je een mensheid dus biedt met deze opwekking uit de dood, of hij nu historisch is of niet, is uitstel. Maar er vindt geen transformatie van bewustzijn plaats.
Iets heel anders gebeurt er in een vergelijkbare gebeurtenis bij Boeddha.
Veel mensen kennen het verhaal over het mosterdzaad.

Het Mosterdzaad van Boeddha

Een vrouw brengt haar gestorven kind bij Boeddha en legt het aan zijn voeten. Ze zwelgt in haar verdriet en smeekt Boeddha het kind weer levend te maken.
Boeddha zegt aanvankelijk niets en kijkt de vrouw alleen maar aan. Hij gaat niet in op haar verzoek.
Maar hij geeft haar een opdracht. Hij zegt haar langs de huizen te gaan en bij elk huis aan te kloppen. Vervolgens moet zij elke bewoner die opendoet vragen om een mosterdzaadje als er in dat huis nooit een sterfgeval heeft plaatsgevonden.
En wat is het resultaat na een daglange tocht langs alle huizen van het dorp tot het vallen van de avond? Vrijwel nihil.In elk huis is ooit wel iemand en zijn zelfs meerdere personen gestorven.
Boeddha’s aanpak behelst geen zoethoudertje, geen uitstel van executie.
Nee, hij brengt een transformatieproces op gang. Want stel je de vrouw voor die aan de ene na de andere deur te horen krijgt, dat ze geen mosterdzaad meekrijgt, omdat daar ooit een vader, een dochter of een oom is gestorven. Langzaam maar zeker dringt het besef door, hoe puur menselijk de dood is. De vrouw werd zich ervan bewust, dat de dood bij het leven hoort, er onlosmakelijk mee verbonden is.
En dit inzicht brengt een mensheid zeker verder.
Allen die om de vrouw heen waren, worden positief besmet door deze kijk op de dood.
En daarna heeft het ook zijn effect op mensen die het verhaal ter ore kregen. En zoveel eeuwen later raakt ons dit gebeuren rond Boeddha en zijn response erop ook nog. We leren om de dood een plaats te geven, niet weg te moffelen, maar onder ogen te zien.
Dit schitterend uitgevoerde boek biedt nog zoveel meer. Wat kun je allemaal lezen?
Welnu, de volgende onderwerpen komen aan de orde: Ambition: the Roots of Terrorism, the Seeds of the Flowers: Creating the Milieu, the Call of Your Interiority, the Treasure of one’s Own Experience, India, the Eternal Pilgrimage, The Light of Buddha-hood.
Het zijn allemaal thema’s die druipen van de actualiteit en prikkelen tot zelfinzicht. Dus laaf jezelf aan Osho’s altijd weer onverwachte invalshoeken op het Bestaan.
Op de cover staat een eindeloos reeks golven afgedrukt: de golven beginnen in het strandzand en zetten zich voort in het water: een oneindige zee van wijsheid. Ook heel speciaal is de uitspraak van Osho. “In my definition it is not necessary to become a mother to know motherhood.”
Moeder zijn is niet afhankelijk van het hebben van kinderen. Bij bemoederen gaat het om de waarde liefde die doorklinkt. En die is ook bij een vrouw zonder kinderen aanwezig en zij kan die laten groeien en tot grote bloei laten komen. Veel vrouwen zullen dit herkennen en ook erkenning ervaren door deze visie van Osho. Een grap uit dit boek tenslotte is de volgende.

Grap over Moederschap

Een politicus op verkiezingspad wilde graag stemmem winnen.
Hij zag een vrouw die met 6 kinderen aan het wandelen was.
De politicus kuste alle 6 de kinderen en zei tegen de vrouw: “Denk alsjeblieft aan mij als je gaat stemmen. Je kinderen zijn heel lief en mooi ook.” De vrouw vertelde, dat ze niet de moeder, maar de oppas van de kinderen was.
“Wel allemachtig!” riep de politicus uit “Ik heb die kinderen voor niets gekust. Ze hebben loopneuzen en wat niet meer.
Je moet tegenwoordig ook maar alles doen om stemmen te vergaren. Had me eerder verteld, dat je alleen maar de kindermeid bent. En je bent me er een: een kindermeid met 6 kinderen met loopneuzen!
Maar blijf hier maar staan. Er komen nog meer verkiesbare kandidaten. Laat ze allemaal die kinderen kussen. Tegen de tijd dat iedereen langs geweest is, heb je door al het “gekus” geen loopneuzen meer.”