A Language that Man completely has Forgotten

He has been forced to forget it; he has been compelled to forget it. The society is against it, the civilization is against it. The society has a tremendous investment in misery. It depends on misery, it feeds on misery, it survives on misery.

Society has become more important than humanity

The society is not for human beings. The society is using human beings as a means for itself. The society has become more important than humanity. The culture, the civilization, the church, they all have become more important. They were meant to be for man, but now they are not for man. They have almost reversed the whole process; now man exists for them.

Talks on the Poetry of Kabir

Ecstasy the Forgotten Language is Osho’s commentaar op verzen van Kabir, een wever-dichter, van oorsprong een eenvoudig handwerksman. En dat hield hem dicht bij de pure ervaring en de extase die dit met zich meebrengt. Extase ontdek je pas als je diep ontspannen bent, geeft Osho aan. Maar dat zijn we niet, we zijn slechts in een bepaalde mate relaxt en voor de rest zijn we een ijsberg. Meestal slaan we door in de dingen die goed gaan en dan vindt er verstarring plaats.
Kijk naar de cover van het boek. Extase is de bloemknoppen van de crocus in de naderende lente. Opeens breken ze door de sneeuwdeken heen, het is een pure verrassing. Een extatisch uitroep: ‘ohhhh!’ is de meest pure reactie. Elke beschrijving in woorden doet afbreuk aan de extase. Extase is de verwondering zonder dat je woorden tussen jou en de ervaring laat komen. Osho heeft het in dit verband, in Ecstasy the Forgotten Language, over ‘divine coolness’ waarmee de diepte en intensiteit van de ervaring.

Het Boek Ecstasy the Forgotten Language is verkrijgbaar bij de Boekhandel of via internet.

Review van Ecstasy the Forgotten Language

‘Echt zijn’ in deze tijd en in deze wereld lijkt een steeds moeilijker opgave te worden. Want datgene wat blij kan maken, extatisch, staat meestal al bij voorbaat vast. Onze kleine en grote vreugden zijn geprogrammeerd.
Kan iemand die zichzelf niet accepteert en een groot deel van zijn leven bezig is om zijn eigen lichaam tot iets ideaals te verbouwen echte muziek maken?
Toch spreken mensen bij zijn dood over de grootste aller tijden en dat er nooit meer iemand van een dergelijk kaliber zal komen.
En met het laatste deel van deze uitspraak zitten we totaal op het terrein van (bij)geloof. Alsof er geen evolutie is!
Ik hoorde Osho zeggen: “We kennen het menselijk potentieel nog helemaal niet.”
Zijn uitspraken over het bewust omgaan met voortplanten in dit kader
worden dan ook helemaal niet begrepen.
Natuurlijk zijn en daarnaast bewust omgaan met de wetenschappelijke
verworvenheden van deze tijd is een kunst. Dat leidt tot extase.
Te vaak sta ik, zo realiseer ik me, niet stil bij het grote voorrecht om jaarlijks in het Osho International Meditation Resort (OIMR) in Pune te mogen verblijven.
En inderdaad: alleen al als ik daar verblijf, rijst er extase in me op.
Er wordt door wie of wat dan ook geen enkel appel gedaan om iets te doen. Het is puur zijn en als daar actie uit voortkomt, heeft die een heel speciale kwaliteit, onvergelijkbaar met wat elders in de wereld plaatsvindt.
Het is dan ook geen wonder dat ik dit boek Ecstasy, The Forgotten Language, op dag één van mijn Pune verblijf 2009 tegenkwam. Liever gezegd: het is een van die kleine wonderen die in het OIMR zo vanzelfsprekend zijn.
Extase is het klimaat daar, in het Osho International Meditation Resort (OIMR), zoals je het nergens anders aantreft.
Je ziet het aan de pauwen die zich vrij voor de spiegels die gebruikt worden voor Chi Kung en voor het Zen Boogschieten ronddraaien. Je hoort het aan de reusachtige bamboes die een melodie laten horen als de wind er doorheen gaat.

En je ervaart het, als de mensen zich ’s avonds om 6.30 uur in witte robes naar het Osho Auditorium begeven.
Als die sneeuwwitte menigte zich begint te verliezen in de steeds intenser wordende muziek, ervaar je wat Kabir noemt de “vergeten taal van de extase.”
Kabir zoekt het goddelijke niet ver weg, het is hier, vlakbij je.Kabir is een wever-dichter, van oorsprong een eenvoudig handwerksman. En dat hield hem dicht bij de pure ervaring en de extase die dit met zich meebrengt. ‘Ecstasy the Forgotten Language’

Extase ontdek je pas als je diep ontspannen bent, geeft Osho aan.

Maar dat zijn we niet, we zijn slechts in een bepaalde mate relaxt en voor de rest zijn we een ijsberg.
Meestal slaan we door in de dingen die goed gaan en dan vindt er verstarring plaats.
Een mooie illustratie hiervan is de jongeman die ongelooflijk goed in wiskunde was. Op de leeftijd van 12 kon hij al enorm ingewikkelde berekeningen maken. Zelfs Albert Einstein brak zich op zijn 40e het hoofd
over zulke heftige materie. Maar deze jongen werd zo in beslag genomen door allerlei vierkantsvergelijkingen, dat hij moeilijk tot niet anders kwam. Zijn familie was apetrots op hem, maar maakte zich ook wel bezorgd. En om hem wat afleiding te bezorgen, namen ze hem mee naar een heropvoering van Peter Pan. Ze waren dan ook zeer verheugd toen ze hem gedurende het eerste deel van het toneelstuk geboeid zagen kijken.
In de pauze zei de vader van de jongen opgetogen: “Ik ben blij dat je zo van deze voorstelling geniet, jongen! “Weet je, pa” antwoordde hij “dat er 71.832 woorden in dat stuk zaten?!”
Extase zit ‘m niet in woorden of in getallen, we zijn de taal van extase vergeten. Misschien hebben we haar nog helemaal niet ontdekt, maar diep in ons is ze er wel degelijk. ‘Ecstasy the Forgotten Language’

Kijk naar de cover van het boek. Extase is de bloemknoppen van de crocus in de naderende lente. Opeens breken ze door de sneeuwdeken heen… het is een pure verrassing.

Een extatisch uitroep: “ohhhh…” is de meest pure reactie. Elke beschrijving in woorden doet afbreuk aan de extase.
Extase is de verwondering zonder dat je woorden tussen jou en de ervaring laat komen.
Osho heeft het in dit verband over “divine coolness” 
waarmee de diepte en intensiteit van de ervaring aangegeven worden.

Dit boek laat onze ijsberg smelten en geeft ons de totale ontspanning om bij onze extase te komen.
Extase uiten vraagt om rebellie, het is gaan voor wat echt voelt en niet voor wat maatschappelijk geaccepteerd is. En daarin wordt je niet altijd gewaardeerd en begrepen. En het is tegelijkertijd een uitdaging.
Hoe kan ik, zonder de reactie van een ander af te kraken, mijn natuurlijke reactie laten blijken? Als ik de ander aanval, zal ik alleen maar weerstand opwekken. Maar ga ik enigszins mee in de beleving van de ander en uit ik ook wat mijn eigen totale ervaring is, dan ben ik echt en oprecht voor mezelf. En mogelijk raak ik ook de ander daarmee nog.
Het is een genot om meer en meer je extase te ontdekken. Dit boek Ecstasy the Forgotten Language is hierbij een onmisbare leidraad.  ‘Ecstasy the Forgotten Language’

Ecstasy the Forgotten Language: it is a language that man completely has forgotten

Every child is born ecstatic. Ecstasy is natural. It is not something that happens only to great sages. It is something that everybody brings with him into the world; everybody comes with it. It is life’s innermost core. It is part of being alive. Life is ecstasy. Every child brings it into the world, but then the society jumps on the child, starts destroying the possibility of ecstasy, starts making the child miserable, starts conditioning the child.
The society is neurotic, and it cannot allow ecstatic people to be here. They are dangerous for it. Try to understand.the mechanism; then things will be easier.
You cannot control an ecstatic man; it is impossible. You can only control a miserable man. An ecstatic man is bound to be free. Ecstasy is freedom. He cannot be reduced to being a slave. You cannot destroy him so easily; you cannot persuade him to live in a prison. He would like to dance under the stars and he would like to walk with the wind and he would like to talk with the sun and the moon. He will need the vast, the infinite, the huge, the enormous. He cannot be seduced into living in a dark cell. You cannot make a slave out of him. He will live his own life and he will do his thing. This is very difficult for the society. If there are many ecstatic people, the society will feel it is falling apart, its structure will not hold anymore.
Those ecstatic people will be the rebels. Remember, I don’t call an ecstatic person “revolutionary”; I call him a “rebel.” A revolutionary is one who wants to change the society, but he wants to replace it with another society. A rebel is one who wants to live as an individual and would like there to exist no rigid social structure in the world.

Become more of the heart, less of the head. Head is just a part; heart is your whole being. Heart is your totality. So whenever you are total in anything, you function from feeling. Whenever you are partial in anything, you function from the head.
Watch a painter painting — and that is the difference between a real artist and a technician. If the painter is just a technician who knows the technique of how to paint, who knows the know-how, who knows all about colors and the brushes and the canvas and who has gone through the training, he will function through the head. He will be a technician. He will paint, but he will not be totally in it. Then watch a real artist who is not a technician. He will be absorbed in it, drunk. He will not only paint with his hand, and he will not only paint from his head. He will paint with his whole being; his guts will be involved in it — his feet as much, his blood and bones as much, his marrow. Everything will be involved in it. You can watch it, you can see, you can feel he is totally in it, lost. Nothing else exists. He is drunk. In that moment, he is no more. He is not a doer. The head is a doer. In that moment of total absorption, he is not a doer; he is just a passage, as if God is painting through him.

When you come across a dancer — a REAL dancer, not one who is a performer — then you will see that he is not dancing, no Something of the beyond is dancing in him. He is totally in It.
It is said about the great dancer Nijinsky that there were moments when he would take such a leap that it was physically impossible — gravitation does not allow that big a leap. He was asked again and again, “How do you do it?” and he would say, “I am surprised as much as you are surprised. And I cannot MANAGE to do it. When I try to do it it never happens, I fall very short, but when I am in the dance and I am completely lost — when I am not! — it happens, as if gravitation suddenly is no more. I become weightless, I don’t feel any weight — as if something starts pulling me upwards rather than downwards.”

This pull upwards is known in yoga as levitation. Yes, it happens in meditation too. Nijinsky was unknowingly moving into deep meditation. The dance was so total that he became a meditator and levitation happened.
Whenever you are totally into something, you are ecstatic. When you are partially into something, you will remain miserable, because a part will be moving separately from the whole. There will be a division — a split, a tension, anxiety.
If you love from the head, your love is not going to give any ecstatic experience. If you meditate from your head….

I used to go to a river to swim, and I loved it. Whenever I would come back, one of my neighbors always used to watch me, and he would see that I was very ecstatic. One day he asked, “What is happening? I always see you going to the river, and for hours you swim in the river and you remain in the river. I am also coming, because you look so happy.” I said, “Please don’t come. You will miss, and the river will be very sad. No, don’t come, because your very motivation will be a barrier. You can swim, but you will be watching for when that happiness is going to happen. It will never happen — because it happens only when you are not.”
Swimming can become a meditation, running can become a meditation — anything can become a meditation — if you are not. Ecstasy is of the heart, is of the total.

DANCE, MY HEART! DANCE TODAY WITH JOY.

Says Kabir, “DANCE MY HEART!” — by “heart” is meant your total organic unity — “DANCE TODAY WITH JOY.” And dance today, not tomorrow. Let the dance be here and now, and let it come from your totality. You abandon yourself; you become a drunkard. from: Ecstasy the Forgotten Language

THE STRAINS OF LOVE FILL THE DAYS AND THE NIGHTS WITH MUSIC, AND THE WORLD IS LISTENING TO ITS MELODIES:
MAD WITH JOY, LIFE AND DEATH DANCE TO THE RHYTHM OF THIS MUSIC.

Yes, joy is mad. And only mad people can afford it. The ordinary sane person is so clever, so cunning, calculating, he cannot afford joy, because you cannot control joy. Just as I said a joyful man cannot be controlled by the society, let me say this also to you: that you cannot control your joy, you cannot control your ecstasy. If you want to remain in control, you will never be joyful; then you can only be miserable. Only misery can be controlled — by the society or even by you! Ecstasy the Forgotten Language

And when you are madly dancing, madly singing, when you are joyful without any control, without your presence, when the joy is so full, overflowing — you are flooded with it and all control is abandoned — then you will see a miracle: death and life dancing together. Because then all duality disappears. If you are dual, duality appears. If you are nondual, duality disappears. When you are split, the whole world is split. It is your own split that is projected onto the screen of the universe. When you are in a nonsplit state, integrated, one, organic, orgasmic, then all duality disappears.
That meeting place is within you. There happens the ultimate union, the ultimate marriage, where you and the whole meet and dissolve into each other, and disappear into each other. That disappearance of the two into one is what ecstasy is, Ecstasy the Forgotten Language

Ecstasy is the ultimate freedom, and then one simply shouts in joy, “This is it! This is it! Eureka! I have found it.”
And the irony is that you need not go anywhere to find it. It is already there. It is your very core, your very being. If you decide to find it, you can find it this very moment. It does not need a single moment’s postponement. An intense thirst can open the door. A great urgency can right now make you free.
Osho, Ecstasy, the forgotten Language,
Chapter 9: Ecstasy is Freeom, Ecstasy is Rebellion