De Reis zelf is het Doel

Het boek Tao Onderweg heeft als ondertitel: De reis zelf is het doel. En dat vergeten we vaak; we willen graag dat het allemaal snel gaat. We willen zo snel gaan, dat we het doel (Verlichting?)spoedig bereiken.
En dan vergeet je dus om van de reis zelf te genieten.
Op de spirituele weg die je gaat, is het zonde om niet te genieten van wat Tao ons aanreikt.
Als je er goed bij stil staat, merk je: ik sta niet los van de weg die ik ga, ik ben er mee verbonden en ik versmelt er steeds meer mee. In ‘Tao onderweg’ wordt dit als volgt uitgedrukt:’Dit bestaan is een geheel’.

Het boek is moeilijk te verkrijgen nog, maar wel tweedehands via de Boekhandel.

Review van Tao Onderweg

De schilderingen van Deva Padma lenen zich niet alleen voor het meest inspirerende Tarot deck wat er bestaat, het Osho Zen tarot deck, ze zijn ook een pracht om in huis te hebben.

Wat zij schildert, doet een appél op je innerlijke wereld; je voelt je geraakt en je ervaart, dat er dingen bij je in beweging komen.
Ik heb verschillende quality prints van Padma’s schilderijen in mijn huis hangen en ik blijf er naar kijken. Iedere print betekent een periode voor mij en de beleving van een diepe ontwikkeling.

Daarnaast zijn deze spirituele schilderingen uitstekend geschikt om als covers voor Osho’s boeken te dienen, zo blijkt uit het volgende.
Het boek Tao Onderweg is nu al het derde boek, dat voorzien van een Padma painting, verschijnt.
Eerder zijn deze twee boeken verschenen. Het boek ‘Op de Zenweg’ vertoont de dynamische fluitspeler ‘blowing Zen’ en op het boek ‘Op de Yogaweg’ prijkt één van haar schitterende lotus schilderingen.

En nu komt het boek ‘Tao Onderweg’, met deze prachtige diepte schildering erop, uit. Het boek Tao Onderweg heeft als ondertitel: De reis zelf is het doel.

En dat vergeten we vaak; we willen graag dat het allemaal snel gaat. We willen zó snel gaan, dat we het doel (Verlichting?)spoedig bereiken.

En dan vergeet je dus om van de reis zelf te genieten.

Ik moet denken aan Osho’s eigen unieke uitspraak hierover.
Ik hoorde hem praten over zijn eigen pad.
Hij had erover, dat hij nooit een Meester heeft gehad.
Tijdelijk was hij wel eens met iemand in zee gegaan, omdat hij bereid was te leren. Maar al gauw gebeurde het, dat zo’n leraar zich ongemakkelijk ging voelen in de aanwezigheid van de jonge Osho.
Met de vragen die Osho stelde, bracht hij de leraar in verlegenheid. Deze ging twijfelen en hij vroeg zich af: ‘Is mijn waarheid eigenlijk wel zo waar? .
En vervolgens deed zo’n leraar dan alle mogelijke moeite om van de jonge Osho af te komen.

Kostelijk zoals Osho dat vertelt en uitdrukt, met die ondeugend glinsterende ogen: ”’ These teachers always wanted to get rid of me; . .

Op de spirituele weg die je gaat, is het zonde om niet te genieten van wat Tao ons aanreikt.
Als je er goed bij stil staat, merk je: ik sta niet los van de weg die ik ga, ik ben er mee verbonden en ik versmelt er steeds meer mee. In ‘Tao onderweg’ wordt dit als volgt uitgedrukt:’Dit bestaan is één.
We staan er niet los van. De afzondering, het idee van afzondering is een grote illusie. We zijn onderling samengevoegd, we zijn één geheel. We zijn geen eilanden, we zijn een continent’.

Om ons geheel van Tao te doordrenken, geeft Osho hier in dit boek ‘Tao Onderweg’ commentaar bij de parabels van de Tao meester Lieh Tse. Hij maakt op deze manier het belang van Tao in onze tijd duidelijk.

En dat leest heerlijk, de waarheid in de vorm van parabels, vind ik.
Want door een verhaal kom je zelf tot inzicht: hoe verder het verhaal vordert, des te meer krijg je in de gaten waar het om gaat.
En het is sappig, je vormt je een beeld bij wat er verteld wordt en daardoor krijgt het kleur, geur en smaak. Daartegenover hebben opgesomde inzichten vaak iets droogs en grauws. Je mist bij de laatste de vreugde van de ‘Aha! Ik heb het door’

Het derde verhaal, getiteld ‘Nergens spijt van’, geeft bijvoorbeeld op verrassende wijze weer hoe gewoon Tao meesters zijn.
De Meester Lin Lei is honderd jaar oud en hij raapt de graankorrels op die bij de oogst zijn blijven liggen.
Moet een Tao Meester zulk soort werk doen?
Inderdaad en daar voelt hij zich helemaal niet te goed voor. Bovendien staat er nog in de soetra’en hij trok zingend door de velden.

Osho zeg in Tao onderweg: ‘Tao is een pad, maar het is niet zoals andere paden.
Het heeft een andere kwaliteit – de kwaliteit van vrijheid, de kwaliteit van anarchie, de kwaliteit van chaos.
Tao zegt, dat, als je jezelf een bepaalde discipline oplegt, je dan een slaaf wordt.
Die discipline moet van zelf ontstaan, uit je bewustzijn en dan zul je een Meester zijn. Als je jezelf een of andere orde op legt, zal dit gewoon fake zijn.
Want diep binnen in je blijft de wanorde bestaan; er zal aan de oppervlakte orde zijn, maar je centrum zal in wanorde verkeren.
Dit helpt je niet. De echte orde komt niet van buitenaf maar ze ontstaat in de kern van je wezen.

Een heerlijk boek is het en heel aantrekkelijk uitgevoerd, voor nog geen tien euro.
En Tao onderweg is dus vanwege het prettige formaat ook echt iets voor onder weg.