Talks on Kabir

A new vision is needed in the world – a new vision which will be as scientific as possible and as religious as possible. That I call revolution. The world is waiting for that revolution, the world is hungry for that revolution – where religion and science can disappear into each other, where East and West can become one for the first time, where the materialist and the spiritualist are no more enemies but are holding hands in deep friendship. Because that is what is happening in life itself: matter is holding hands with spirit. The materialist need not be against the spiritualist, nor need the spiritualist be against the materialist. That is stupid. And that stupidity has lasted really too long and man has suffered too much. 

Het Goddelijke bevindt zich In Ons

Osho heeft het in dit boek ‘The Revolution’ over de mysticus Kabir.
Kabir wijst er telkens op, dat het goddelijke niet is in waar wij het denken te vinden, namelijk in de heilige boeken of in beelden.
Nee, het goddelijk zit in ons en is vlak bij ons. Kabir zegt zo treffend: ik heb geschreeuwd tegen de houten en ivoren beelden: ze kunnen niets zeggen. Ik heb de heilige boeken geheel doorgenomen en ik vind niets dan woorden, ik heb in de heilige wateren gezwommen en het is alleen maar water.
Zoek je God? Nou kijk dan naar je eigen schouder, het goddelijke zit vlak naast je, het zit schouder aan schouder met jou.

The Revolution is verkrijgbaar bij de Boekhandel of via internet.

Review van The Revolution

Toen ik hoorde, dat het boek The Revolution opnieuw was uitgebracht, heb ik het meteen besteld.
Ik houd er namelijk heel veel van hoe Osho over de mysticus Kabir spreekt. Kabir is geen intellectueel, geen theoloog.
Nee, Kabir is een eenvoudige handwerksman, een wever.
Hij is arm en toch een diep religieus mens.
Dat is bijzonder, want Osho laat ons keer op keer inzien dat het religieuze bewustzijn bij mensen pas ontstaat als ze compleet genoeg hebben van wat welvaart en uiterlijke rijkdom te bieden heeft. 
Alles hebben ze geprobeerd voor geld te kopen en het heeft hen niet gelukkiger gemaakt.
Pas dan komt de vraag op: zou er iets meer zijn, zou er iets zijn dat diepere voldoening
geeft…?.
Kabir behoort tot geen enkele godsdienst.
Hij is een echte vierder van het leven.
En hij spreekt puur uit eigen ervaring over het goddelijke. Kabirs woorden zijn vol vuur. Daarom zijn het ook geen gewone woorden die je snel leest en je niet zoveel doen…
nee, Kabirs woorden zetten je in vuur en vlam.
Ze zetten je aan om meer en meer van zijn ervaringen uitgedrukt in woorden tot je te laten komen. 

The Revolution

Dat vuur dat uit Kabirs woorden spreekt is gebruikt om het opnieuw uitgegeven boek vorm te geven. En wat is dit een mooie uitvoering geworden, een lust voor het oog! Er is het kleurenspel van een brandend oranje lucht….zo’n lucht als waarvan we op het moment, dus in de winter ’s ochtends wanneer de zon opkomt en ’s avonds wanneer zij ondergaat, ook weer zo intens kunnen genieten.
Ook zien we op de cover van dit boek The Revolution een vuur branden en we zien in dezelfde kleur Osho afgebeeld terwijl hij de STOP-meditatie leidt.
Die STOP-meditatie gaf in 1989 weer een extra dimensie aan de lezingen. Het intens toewerken naar een climax en dan vol vuur uitroepen: OSHO…..! Daarbij liet Osho zijn
handen krachtig schudden en verleidde hij ons met het spel van zijn ogen tot meer totaliteit en tot dieper en dieper gaan. 
Een zucht van genieten ging er door de groep met wie ik elk weekend tweemaal de lezingen van Osho met de afsluitende STOP-meditatie meemaakte, in die tijd. 
Dat waren nog eens ervaringen die een frisse wind door het meditatiecentrum stuurden en die ons diep innerlijk reinigden.
Die zelfde frisheid kun je halen uit de woorden van Kabir in dit boek The Revolution. 
Hij wijst er telkens op, dat het goddelijke niet is in waar wij het denken te vinden, namelijk in de heilige boeken of in beelden….nee, het goddelijk zit in ons en is vlak bij ons.
Kabir zegt zo treffend: ik heb geschreeuwd tegen de houten en ivoren beelden: ze kunnen niets zeggen. Ik heb de heilige boeken geheel doorgenomen en ik vind niets dan woorden….
ik heb in de heilige wateren gezwommen en het is alleen maar water.
Zoek je God….? Nou kijk dan naar je eigen schouder, het goddelijke zit vlak naast je, het zit schouder aan schouder met jou.
Dit is zo aantrekkelijk in Kabirs woorden; hij spreekt uit eigen ervaring.
Je maakt zijn eigen zoektocht mee. Ook hij zocht het goddelijke buiten zichzelf, op afstand.
En toen kwam hij er achter dat je het in jezelf moet zoeken en vlak bij jezelf.
Dat je niet ver moet gaan, maar dat je in de diepte moet gaan. 
Osho werkt dit als volgt uit: “Voor het goddelijke moet je graven in jezelf en in dat wat vlak rondom je is. Het goddelijke is in je partner, in je vriend, ook in je vijand.
Het goddelijke is in de bomen, in de vogels die zingen, in spelende kinderen.”

Aan de manier waarop Kabir spreekt, merk je, dat hij geen gewoon mens meer is, zegt Osho. Hij heeft een ontwikkeling van mens tot Buddha doorgemaakt. En dat is geen evolutie, maar een revolutie.
Het is in feite DE REVOLUTIE die in mensen kan plaats vinden….want het is de enige revolutie die telt: de verlichte staat van zijn. 
Ik zat zo eens over het woord revolutie te mijmeren….ahum, ahum….dit mijmeren dus helemaal in de sfeer van de jaarwisseling en ik kwam er op, dat ik in de afgelopen tijd ook weer iets heb mogen proeven van de revoluties die Osho hier voor ons in de wereld heeft gebracht en dat was dit. In korte tijd hebben twee sannyasins die ik ken hun lichaam verlaten. Het zijn Ushapa (betekenis: vuur)en Akash (betekenis: hemel, lucht).
Uitvaart Celebration

Tweemaal was er dus een celebration in de zaal van een nabijgelegen crematorium om goodbye te zeggen tegen deze twee Osho-lovers.
Er waren rode en zwarte mensen op die vieringen. Zo noem ik ze maar even: de rode mensen zijn de Osho-lovers en de zwarte mensen zijn de andere vrienden van Ushapa en Akash.
Maar het was een viering van alle mensen die van Ushapa en Akash hielden. We zongen Osho-songs: Home is where the heart is……A heart of the sun is always rising,
always present, everywhere….en: There is so much magnificence near the Ocean en Om Namo Narayanaya.
Er stonden foto’s van Osho en Osho’s stem klonk door de ruimte toen een fragment van een lezing werd afgespeeld. 
En het was tweemaal zo’n vredig en mooi gebeuren….en vooral: het was niet droevig.
Tweemaal had ik het gevoel volledig vervuld en bijna extatisch te zijn. En ook tweemaal stelde ik voor mezelf vast: dit is echt een revolutie. Dit heeft Osho aan ons gegeven.
En deze ervaringen kunnen ons uiteindelijk brengen naar die ene grote Revolutie, volgens Osho: DE REVOLUTIE: de Verlichting. 
Zo afscheid nemen waarbij je alle respect en liefde geeft aan hen ‘die een andere deur doorgaan’, zoals Osho dat uitdrukt en je kunt dit vieren, maakt het een diep warm gevoel in je los.
Natuurlijk mis je de mensen en blijf je ze missen, maar ze zijn er ook nog: in de mooie luchten, in het gezang van de vogels, in spelende kinderen.
Ze zitten, zoals Kabir zegt, schouder aan schouder met ons.

Kabir’s Lied

“Ik ken de klank van de extatische fluit” zegt Kabir “maar ik weet niet wiens fluit dat is. 
Er brandt een lamp en er is geen lont en geen olie te vinden. Er bloeit een waterplant en er is geen sprake van wortels in de bodem. Als er een bloem open gaat,
openen zich daarna vanzelf veel meer bloemen…..”
Osho legt deze woorden van Kabir als volgt uit: er zijn klanken, er is het goddelijke geluid van het bestaan. Wat doet het er toe, wie de klanken voortbrengt.
Dit opdelen van muziek en wie de muziek maakt is het typische spel van de mind, namelijk: opdelen. Het is niet nodig om de bron van de muziek op te sporen. 
Wat Kabir zegt, is: ik ervaar grote extase en die is er gewoon, ze komt niet ergens speciaal vandaan. Ik ben zo dronken van het goddelijke, ik hoef niet te weten waar het vandaan komt. Als je eenmaal open bent voor het eeuwige, dan zie je ook eeuwig licht. En dit licht heeft geen olie en lont nodig, dit licht schijnt onafgebroken.
En zo ontdek je ook bloemen die geen wortels in de aarde hebben, de ene bloem na de andere. Kabir gebruikt deze beelden om het paradoxale van de werkelijkheid weer te geven. Het is geen kwestie van logica. In diepste wezen is alles absurd, zegt Osho. En dat is goed, want logica heeft geen mysterie in zich. Alleen het onlogische kan mooi zijn en vol schittering.
Een ding meer geeft Kabir hier aan. Het openen van bloemen is een proces dat vanzelf gaat. De eerste bloem kan moeizaam zijn. Maar dan komen de andere vanzelf. Zo is het ook met de eerste ervaring van eeuwigheid, de eerste zegening. Deze eerste ervaring is misschien moeilijk omdat je die niet toestaat. Maar als je dat eenmaal wel doet, dan opent zich niet een bloem, maar de ene na de andere. Je hele wezen wordt vervuld van de geur van duizenden bloemen.
Ik kan je alleen maar aanraden om deze extase met Kabir te delen, je door het vuur van zijn woorden te laten raken. Het is verrassend om vast te stellen hoe mooi eenvoud is.