This book The Osho Upanishad begins with the question, “Could you please explain the work of a mystery school?” And Osho goes on to describe the support that such schools give to the seekers of truth, throughout time, the world over.
Commencing this series of talks at the completion of his World Tour, Osho declares the beginning of a new phase of his own work saying: “Books can be written, can be dictated to a machine, but what I am going to start is totally different. It is an upanishad.”
What is Upanishad?
Osho explains that “Upanishad” means to be taken into the world of the master – and this is the work of his mystery school. Responding to a myriad of insightful, existential and sincere questions – What is mysticism? What is fear? What is freedom? Buddha, Rinzai, Krishnamurti, Marx, Gandhi, Bodhidharma, Nietzsche, Jesus, Gurdjieff, Zarathustra – they all become grist to Osho′s mill, bringing the reader to the point of awareness where all questions begin to disappear.
The Osho Upanishad
In The Osho Upanishad wordt de titel van het boek uitgelegd. Upanishad betekent: zitten aan de voeten van de Meester. De discipelen zitten aan de voeten van Osho om zijn liefde en licht te absorberen, hun hart te laten raken, getransformeerd te worden. Zo vertelt Osho over zijn bezoek aan de beelden van Khajuraho. Het zijn de bekende beelden waar paren in allerlei liefdesposities zijn afgebeeld. Osho vertelt hoe mooi hij de beeldhouwkunst in Khajuraho vindt . Het zijn de mooiste beelden van de wereld, zegt hij en vooral de borsten zijn prachtig vorm gegeven. “Toen ik die beelden zag, zei ik : Die borsten kunnen gewoon niet. Als er zulke borsten zouden zijn, zou de mensheid eenvoudig uitsterven”.
De minister van Onderwijs die mij rondleidde zei: Waarom?” “Gewoon de ronding van de borst. Als een klein kind tegen die ronde borst ligt, zal zijn neus dicht geknepen worden, het zal geen melk kunnen drinken. Of het gaat drinken, of het gaat adem halen, die twee mogelijkheden zijn er.”
The Osho Upanishad is zeldzaam geworden. Mogelijk is het boek wel tweedehands te vinden via de Boekhandel of via internet bij de buitenlandse boekhandel te bestellen.
Review van The Osho Upanishad
Osho kondigt de serie lezingen aan als een nieuwe serie talks tussen Meester en discipel. Immers, wat betekent Upanishad in feite?
Het betekent: zitten aan de voeten van de Meester.
De discipelen zitten aan de voeten van Osho om zijn liefde en licht te absorberen, hun hart te laten raken, getransformeerd te worden.
“Mijn woorden zijn alleen maar een excuus”, vertelt Osho ons……”het gaat om de stiltes tussen de woorden”.
In die STILTES vindt de echte communicatie tussen Meester en discipel plaats.
Een van de vragen die er in het boek aan de orde gesteld worden, zal je zeker aanspreken.
Het is de volgende: “Osho, waarom stoppen we niet met ons ellendig te voelen en ongelukkig te zijn?”
Osho antwoordt, dat het een van de meest fundamentele levensvragen is.
We hebben niet geleerd om gewoon gelukkig te zijn, te glimlachen, het prettig te hebben.
Het zit niet in ons educationele systeem. Tijdens de opvoeding wordt ons allemaal geleerd om serieus te zijn.
En serieusheid houdt in dat je je bedrukt, droevig voelt.
Terwijl het zo is, dat gelukkig zijn natuurlijk is, het is even natuurlijk als gezond zijn.
The Osho Upanishad
Als je met een grote grijns op je gezicht rondloopt, denken mensen, dat je niet goed bij je hoofd bent.
Zelf heb ik dat ervaren tijdens het eerste schoolfeest dat ik meemaakte van de school waar ik sinds een jaar 
werkzaam ben. Ik was daar uitgelaten en met veel enthousiasme aan het dansen. Sommige leerlingen gingen om me heen dansen. Het was een vrolijke boel. Met velen had ik meer contact dan ik ooit tijdens de lessen had gehad.
De volgende dag moest ik wel hier en daar horen, dat ik toch wel wat extasy (XTC) genomen zou hebben, dat ik zo vrolijk en zo intens aan het dansen was geweest. Een lerares, dat is toch een overwegend serieus persoon. Dus, als ze zo bezig is, dan moeten er wel externe middelen aangewend zijn.
Ik stond met een paar leerlingen over de feestavond na te praten. En men verwees nog naar mijn pretoogjes, dat die toch niet zomaar en ook de volgende dag nog straalden.
Ik probeer dan altijd iets uit te leggen over de innerlijke vreugde die je steeds meer als een natuurlijke stroom voelt, “de vreugde om niets” waar Osho over spreekt, the joy for no reason at all. En die vreugde groeit als je mediteert en doorgaat met mediteren.
Overigens staat op elke bladzijde van dit boek, de Osho Upanishad, de afbeelding van een gebeeldhouwde vrouw; er speelt een glimlach om haar lippen. Echt lovely, die illustratie, een uitnodiging om je in elk hoofdstuk te verdiepen.
Een van de oorzaken van ons ongeluk is, dat we niet kunnen genieten.
Genieten, met smaak eten is in verschillende godsdiensten een zonde. We leren eenvoudig niet om iets met veel smaak te eten, er intens van te genieten.
En kijk eens hoe een baby aan de moederborst kan genieten van het drinken. Dan kan het nog.
In feite is het zo, zegt Osho, dat de baby dan zo geniet dat hij/zij zijn hele leven de moederborsten niet meer vergeet.
Kunstenaars, zoals schilders en dichters, leven zich uit om de moederborsten veel mooier weer te geven dan ze in werkelijkheid zijn.
Zo vertelt Osho over zijn bezoek aan de beelden van Khajuraho. Het zijn de bekende beelden waar paren in allerlei liefdesposities zijn afgebeeld. Osho vertelt hoe mooi hij de beeldhouwkunst in Khajuraho vindt . Het zijn de mooiste beelden van de wereld, zegt hij en vooral de borsten zijn prachtig vorm gegeven. “Toen ik die beelden zag, zei ik : Die borsten kunnen gewoon niet. Als er zulke borsten zouden zijn, zou de mensheid gewoon uitsterven”.
De minister van Onderwijs die mij rondleidde zei: “Waarom?” “Gewoon de ronding van de borst. Als een klein kind tegen die ronde borst ligt, zal zijn neus dicht geknepen worden, het zal geen melk kunnen drinken. Of het gaat drinken, of het gaat adem halen, die twee mogelijkheden zijn er.”
Dit boek is gewoon heerlijk om in te grasduinen. Je stuit namelijk steeds op vragen die iedereen bezig houden. Op een prettige manier word je erin gesteund om het leven gemakkelijker te maken, lichter en feestelijker.
Een van de mooiste cadeaus die ik van Osho heb gekregen, zeg ik keer op keer tegen mezelf, is, dat mijn hoofd licht is geworden, dat ik steeds luchtiger en lichter door het leven dartel. Thank you, Osho!
Je kunt op de mooiste plekken in de wereld verkeren, maar je geniet er niet van, als je hoofd vol is, gevuld met gedachten, patronen, rommel. Dan is dat een grote belemmering om het leven in alle aspecten te smaken.
Je zelf leeg maken en zorgen dat het niet met nieuwe rommel gevuld wordt, dat is de grote kunst. Bij alles wat anderen voor je willen bepalen, nagaan of dat wel bij jouw leven past.
Osho vertelt, hoe hem op zijn college werd opgelegd om een baret te dragen. Niet dat hij iets tegen een baret had, maar de dwang om hem te dragen, stond hem tegen. The Osho Upanishad
Hij zegt dan ook, dat hij niet inziet dat een baret iets met intelligentie te maken heeft. Intelligentie is nodig om naar een college te gaan, maar een baret niet. En aangezien hij alleen dingen wil doen waarvan hij de redelijkheid in ziet en niet onder dwang, zegt hij geen baret te zullen dragen op school.
Het is heel erg de moeite waarde om dit verhaal zelf te lezen. De dialogen die Osho als student met de verschillende autoriteiten voert, getuigen van zijn kritische en rebelse instelling. Niet voor niets zegt de rector: we hebben hier nog nooit iemand gehad die zulke vragen stelde als jij. Lees het verhaal en je wordt getrakteerd op het verslag van een uniek optreden van Osho als student. Bovendien kan het ons sterken in het volharden van onze eigen strikt unieke weg. Het is precies zoals Osho een van de hoofdstukken van dit boek heeft genoemd: to be an individual takes courage. The Osho Upanishad
Ik heb gehoord, dat drie mannen aan het debatteren waren wie van hen het oudste beroep had. Een van de mannen die priester was, zei: “Het mijne is het oudste, want het eerste wat de mens deed was tot God bidden en hem danken.”
De tweede man zei: “Dat is allemaal nonsens. Mijn beroep is ouder. Ik ben chirurg. Wat God deed was een rib van de man nemen en daar een vrouw van maken. De eerste chirurgie werd door God zelf uitgevoerd. Daarvoor was er alleen maar chaos.”
De derde man begon te lachen en zei: “Oh, dat maakt de zaak rond. Want nu blijkt dat mijn beroep het oudste is.”
De andere mannen zeiden: “Jouw beroep? En er was voor die tijd alleen maar chaos.”
“Inderdaad, maar het gaat hierom: wie heeft die chaos geschapen?” Hij was politicus. En natuurlijk is het heel moeilijk om zonder een politicus chaos tot stand te brengen.
Ik wens iedereen veel kostelijke uren toe met deze vernieuwde Osho Upanishad. Zitten aan de voeten van de Meester geeft je zo’n gelukkig gevoel. Want je moet je ego opzij zetten en op die momenten ben je alleen maar en puur zijn maakt je intens gelukkig. The Osho Upanishad
An Upanishad is a Mystery School
“An upanishad is a mystery school. And we are entering into an upanishad today.
“I was a teacher in the university. I left the university for the simple reason that it stops at the first step. No university requires you to become a disciple; the question of being a devotee or a master simply does not arise. And there are temples which, without making you a student or a disciple, simply enforce devotion on you – which is going to be false, without roots. And there are devotees in churches all over the world, in synagogues, in temples: not knowing anything about disciplehood, they have become disciples, they have become devotees.
“A mystery school is a very systematic encounter with the miraculous. And the miraculous is all around you, both within and without. Just a system is needed. The master simply provides a system to enter slowly into deeper waters, and ultimately to enter a stage where you disappear into the ocean; you become the ocean itself.” Osho