“Tibetan mystics or Zen masters or Sufi dervishes have all talked about the white clouds. The white clouds have been catching many people′s inner being. A rapport is achieved, it seems, with the white clouds. Make it a meditation and then many things will come to you.”
Osho

Osho has chosen the symbol of the white clouds to represent the way a seeker moves on the path, and these talks address all the states – storms, winds, sun, rain and rainbows – that are part of mystery of being. 

“A white cloud has nowhere to go. It moves, it moves everywhere. All dimensions belong to it, all directions belong to it. Nothing is rejected. Everything is, exists, in a total acceptance. Hence I call my way, ′The Way of the White Clouds′.” 

Nederlands, My Way: the Way of the White Clouds

Osho zegt hier in ‘My Way, the Way of the White Clouds’: “Wie een doel nastreeft, moet wel gefrustreerd raken. Hoe meer je je op een enkel doel richt des te meer pijn, angst en teleurstelling ervaar je. Want zodra je een doel voor ogen hebt, wil je van geen andere bestemming meer weten. En het Al kent geen bestemming. Het gaat nergens naar toe, het kent geen doel, geen bestemming.”
Osho noemt zijn weg ‘De weg van de Witte Wolken’ en dat doet hij om aan te geven dat wij gelukkig worden als we het mysterie tot ons laten komen.
Mensen hebben de neiging om hun leven naar hun hand te zetten en het zo te organiseren, dat ze het zo prettig en zo comfortabel mogelijk hebben.

Het Boek ‘My Way, the Way of the White Clouds’ is te bestellen in de Boekhandel.

Review van ‘My Way, the Way of the White Clouds’

Hoe snel stel je jezelf geen doel in je leven?
Ook al denk je, dat je dat niet doet. Het is in feite gebeurd, voordat je het weet. 
Misschien zeg je: “Ik leef al een hele tijd zonder een bepaald doel.”
En het kan best zo zijn, dat je niet echt een vastgesteld doel of een plan over de manier waarop je wilt leven, hebt klaar liggen.
Dat is dan heerlijk, wat je bent vrij. Het leven kan je alle mogelijke verrassingen bieden.
Maar wat toch heel gauw weer in ons leven sluipt is, dat we dingen gaan vastleggen, korte termijn doeltjes stellen. 
Je hebt bijvoorbeeld succes met iets, dan heb je maar al te snel de neiging om dit te herhalen.
Een project is goed gegaan, dan ga je er nog zo een doen, alleen wel iets mooier en iets groter.
Wie zegt je dat dat goed is? Misschien is het veel beter om alles eens even te laten rusten. 
Andere dingen zijn nu weer aan de beurt of mogelijk is een periode van Totale Stilte wel heel vruchtbaar. 
Osho zegt hier in “My Way, the Way of the White Clouds”: “Wie een doel nastreeft, moet wel gefrustreerd raken. Hoe meer je je op een enkel doel richt des te meer pijn, angst en teleurstelling ervaar je. Want zodra je een doel voor ogen hebt, wil je van geen andere bestemming meer weten. En het Al kent geen bestemming. Het gaat nergens naar toe, het kent geen doel, geen bestemming.” 
Osho noemt zijn weg “De Weg van de Witte Wolken” en dat doet hij om aan te geven dat wij gelukkig worden als we het mysterie tot ons laten komen.
Mensen hebben de neiging om hun leven naar hun hand te zetten en het zo te organiseren, dat ze het zo prettig en zo comfortabel mogelijk hebben.

En als het dan eenmaal zover is, komt de vraag naar gelukkig zijn aan de orde.
Dat geluk is er gewoon niet. Want men is al bezig om weer iets anders na te jagen. En als je een witte wolk bent, dan drijf je gewoon.

Je jaagt niets na, want je bent niet eens op weg.
Neem eens de moeite om een witte wolk in ogenschouw te nemen. Je kijkt naar boven en ziet de strakblauwe lucht. In die lucht zie je verschillende witte wolken.
Let nu eens op een zo’n wolk. Zie je dat hij een bepaalde richting opgaat?

Nee, een witte volk drijft waar de wind hem voert. Hij hoeft nergens heen.
Hij drijft langs de hemel, hij gaat overal heen in alle dimensies, in alle richtingen. Hij vindt niets te min. Hij aanvaardt alles zoals het is. 
Je kunt hiervan ook een mooie meditatie maken. In Tibet doen de monniken dat.

Ze zoeken de bergen op, waar zij in alle eenzaamheid en totaal afgezonderd onafgebroken kunnen mediteren op witte wolken. 
Ze richten zich op de wolken en gaan er zo in op, dat ze er meer en meer mee versmolten raken.

Ze worden zelf witte wolken.

Stel je dit prachtige beeld eens voor: de monniken zijn op de bergen neergestreken als witte wolken…. Ze zijn zonder mind, maar enkel aanwezig.

Er is niets te behalen, er is niets te winnen. Ze genieten alleen maar van het bestaan, bevinden zich totaal in het hier en nu. Ze gaan op in het moment, in de vreugde en extase die dat brengt.

Ik vind dat het pure dichtkunst is, die Osho hier aan ons geeft.
En ik heb er ook volkomen genoeg aan. Want de boodschap dringt in alle delen van mijn leven door.
Overal stel ik mezelf doelen en kleine subdoelen, of ik het nou toegeef of niet. 
En wat levert het me op? Dat ik daardoor veel te weinig in het moment ben.
Want Osho gaat hier verder. Hij zegt: “De mind kan het gewoon niet zonder doelen stellen. Die blijft doorgaan met doelen te ontwikkelen. Als je de wereldse behoeften hebt opgegeven, zorgt de mind voor de religieuzen behoeften.
Dus als geld waardeloos voor je geworden is, ga je meditatie opeens waardevol vinden.”

En je kunt alleen maar religieus zijn, als je geen doel voor ogen hebt.
Dan pas ben je voorbij de mind gegaan. 
Wat een heerlijke schoonmaak geeft dit boek ‘My Way the Way of the White Clouds’ mij meteen al.
Want natuurlijk heb ik al eerder van Osho geleerd om los te laten en om geen voorgeprogrammeerd leven te leiden.

Maar op een subtiele manier sluipen er toch weer doelen in mijn leven, waardoor ik me laat beperken. Ook zorgen ze ervoor dat ik niet het optimale uit het moment haal.
Als ik steeds maar met mijn doel voor ogen loop, hoe kan ik dan ongebreideld plezier maken met de leerlingen die ik elk moment tegenkom op school?

Daar is het hen juist om te doen, om geintjes te maken. Zij bezitten nog de natuurlijke manier om een verplichte situatie leuk te maken.
En wat is het heerlijk om daarin mee te gaan!

De wereld is al serieus genoeg en als je op je werk lol kunt hebben, is dat iets om met beide handen aan te grijpen.
Op het plaatje kun je zien, hoe mooi dit boek is uitgebracht. 
In antwoord op vragen van de mensen gaat Osho in op de verschillende mysteries in het leven.
Hij snijdt daarbij onderwerpen aan als: no mind, het leven in de marketplace, seks, totaliteit goed en kwaad en de beperktheid van woorden.Al deze thema’s behandelt hij aan de hand van mooie verhalen en hij werkt de zaken heel praktisch uit. 
“After all I am a very practical man” heb ik hem horen zeggen…..
En dat is waarom we ook zoveel aan zijn woorden hebben.
Dus het is jammer als je deze schat, die voor het grijpen ligt, aan je neus voorbij laten gaan. 
Ik wil het boek daarom bijzonder warm aanbevelen. 
En mensen reageren er uitgelaten en heel dankbaar op.
De dankbaarheid die ik voor Osho voel krijgt hierdoor voor mij handen en voeten. 
Een levende Meester meegemaakt te hebben is zo ’n geschenk. Je hele leven heeft daardoor een andere kleur en geur.Iets daarvan doorgeven is voor mij een Must en daarnaast geniet ik hier met volle teugen van. ‘My Way the Way of the White Clouds’ 

Impression of My Way: The Way of the White Clouds

“Just before Buddha died somebody asked him: When a buddha dies where does he go? Does he survive or simply disappear into nothingness?”This is not a new question, it is one of the oldest, many times repeated and asked. Buddha is reported to have said:‘Just like a white cloud disappearing…’

“Just this very morning there were white clouds in the sky. Now they are there no longer there. Where have they gone? From where do they come? How do they evolve, and how do they dissolve again? A white cloud is a mystery, the coming, the going, the very beingof it. That’s the first reason why I call my way The Way of the White Clouds. 

“But there are many reasons, and it is good to ponder, to meditate upon them. A white cloud exists without any roots. It is an unrooted phenomenon, grounded nowhere or grounded in the ‘now-here’. But still it exists. The whole of existence is like a white cloud; it exists without any roots, without any causality, without any ultimate cause. It exists as a mystery. 

“A white cloud really has no way of its own. It drifts. It has nowhere to reach, no destination, no destiny to be fulfilled, no end. You cannot frustrate a white cloud because wherever it reaches is the goal. If you have a goal you are bound to get frustrated. The more goal-oriented a mind is, the more anguish, anxiety and frustration there will be, because once you have a goal you are moving with a fixed destination. And the whole exists without any destiny. The whole is not moving anywhere; there is no goal to it,no purpose. 

“Once you have a purpose you are against the whole – remember this – then you will get frustrated. You cannot win against the whole. Your existence is so tiny – you cannot fight, you cannot conquer. It is impossible to conceive how an individual unit can conquer the whole. And if the whole is purposeless and you are with purpose, you are going to be defeated. 

“A white cloud drifts wherever the wind leads – it doesn’t resist, it doesn’t fight. A white cloud is not a conqueror, and still it hovers over everything. You cannot conquer it, you cannot defeat it. It has no mind to conquer – that’s why you cannot defeat it. Once you are fixed on a goal, purpose, destiny, meaning, once you have got that madness of reaching somewhere, then problems will arise. And you will be defeated, that is certain. Your defeat is in the very nature of existence itself. 

“A white cloud has nowhere to go. It moves, it moves everywhere. All dimensions belong to it, all directions belong to it. Nothing is rejected. Everything is, exists, in a total acceptance. Hence I call my way The Way of the White Clouds.” Osho