A SPIRITUAL GUIDE

TALKS on the DESIDERATA

This poem, Guida Spirituale, by Max Ehrmann has inspired millions, expressing a simplicity and truthfulness that most of us yearn for. Because of these qualities Osho says, “It can be of immense help to you on the path.”
These talks on the Desiderata, interspersed with questions from seekers, illuminate both the essential and the nonessential. They inspire the reader to shine his own internal light of awareness in everyday life.

“I don’t think at all! That’s why I have no problems, only answers and answers – no questions at all. It is exactly so. Mind is the root cause of all problems. Problems grow on mind like leaves on trees. You can go on pruning the leaves; that is not going to destroy the tree. On the contrary, it will help the foliage to become thicker; more and more leaves will be coming. Every gardener knows it: cut one leaf and the tree will accept the challenge. To protect itself it will give birth to three leaves.

Mind cannot solve Problems

“Mind can go on trying to solve problems, but it cannot solve them. Each solution will bring many more problems in its wake. That’s why philosophy has utterly failed. Philosophy is the greatest failure in the world, and it has been such a great wastage of human intelligence that it is almost incalculable, because the greatest intelligent people have remained involved with philosophical problems. From Aristotle to Wittgenstein, thousands of brilliant people have wasted their whole brilliance for the simple reason that they were trying to solve single problems rather than going to the very root of all .”

MIND is the only PROBLEM

“The mind is the only problem. Hence philosophy comes up with many solutions, many conclusions, but no conclusion is conclusive. Immediately many more problems pop up. Not one single question has been solved by philosophical endeavor, but still philosophy goes on and on moving farther and farther into the desert. It cannot reach the ocean; it is going astray basically. That’s where religion differs.”

MEDITATION is CUTTING the ROOT

“Religion means not trying to solve particular problems but looking at the root of all the problems and cutting the root. That’s what we call meditation: meditation is cutting the root. Meditation is not a solution of any problem in particular; it solves nothing. It simply helps you to get rid of the mind, the problem-creator. It simply helps you to slip out of the mind as a snake slips out of the old skin.

“Once you know you are not the mind the great transcendence has happened. Suddenly all problems become insignificant; slowly slowly they evaporate.” Osho

Over de Desiderata van Mabel Collins

In het boek ‘Guida Spirituale’ geeft Osho commentaar op de Desiderata van Mabel Collins.  De Desiderata is een klein, maar toch enorm belangrijk document en het is regelmatig helemaal in het niets verdwenen. Vervolgens kwam het dan weer te voorschijn, zoals dat vaker gebeurt met waardevolle documenten.
Osho concludeert: ”Zo gaat dat met de waarheid. Die verdwijnt ook en komt dan terug. En dat komt door de blindheid en de koppigheid van de mensen.”
De Desiderata is waarschijnlijk door een onbekend gebleven dichter geschreven, maar wel door een dichter die bijna een mysticus genoemd kan worden.
Om dit te begrijpen kijken we eerst naar het verschil tussen een filosoof en een mysticus.

Het boek ‘Guida Spirituale’ is zeldzaam. Mogelijk is het wel tweedehands te vinden via de Boekhandel.

Er is een nieuwe uitgave van Guida Spirituale verschenen. Het is als boek en ebook via internet verkrijgbaar. 

“Stilte is de tempel van de waarheid. Ga er naar binnen, spring erin, neem de sprong erin – dat is het wezenlijke. Als je dit misloopt, loop je je hele leven mis en de grootse kans die het leven je gegeven heeft. Als je deze wezenlijke kern bereikt, ben je gezegend en ben je thuisgekomen. Dat is de boodschap van Desiderata en dat is ook mijn boodschap.” Osho

Het gedicht van Max Ehrmann heeft miljoenen geïnspireerd omdat het een eenvoud en waarheidsgetrouwheid uitdrukt waar miljoenen naar smachten. Daarom zegt Osho: “Het kan je enorm behulpzaam zijn op je pad.”

Deze talks over de Desiderata, afgewisseld met vragen van zoekers, belichten het essentiële en het niet-essentiële beide. Ze inspireren de lezer om zijn eigen innerlijk licht van ‘gewaar zijn’ in het dagelijks leven te laten schijnen.

Review van het boek ‘Guida Spirituale’

Het olijkste koppie uit het hele universum kijkt je aan, als je dit boek onder ogen krijgt. Je kunt je ogen er bijna niet vanaf houden. Waar hebben ze die foto van Osho gevonden, vraag ik mij af.
Dit boek ‘Guida Spirituale’ met een voorwoord van onze musicus Milarepa gaat over de Desiderata.

De Desiderata is een klein, maar toch enorm belangrijk document en het is regelmatig helemaal in het niets verdwenen. Vervolgens kwam het dan weer te voorschijn, zoals dat vaker gebeurt met waardevolle documenten.
Osho concludeert: ”Zo gaat dat met de waarheid. Die verdwijnt ook en komt dan terug. En dat komt door de blindheid en de koppigheid van de mensen.”

De Desiderata is waarschijnlijk door een onbekend gebleven dichter geschreven, maar wel door een dichter die bijna een mysticus genoemd kan worden.
Om dit te begrijpen kijken we eerst naar het verschil tussen een filosoof en een mysticus.

Osho heeft het niet erg op met filosofen; het zijn geen zoekers naar waarheid. Ze blijven in het denken steken. En hij omschrijft dit zoeken in het denken als volgt. Filosofie is het zoeken naar ”a black cat in the dark which is not there.”

En in dit boek ‘Guida Spirituale’ heeft hij het dan ook niet over de filosoof, maar over de foolosoof.
En hij vertelt het verhaal, dat zo’n foolosoof bij Boeddha kwam en allerlei vragen stelde.
Boeddha antwoordde daarop: ”Stop nu eens met al die vragen en kom maar eens twee jaar in stilte bij me zitten. Geen vragen, geen antwoorden. Alleen maar stil bij me zitten. En als je dan na twee jaar nog steeds een vraag hebt, ben ik bereid om die te beantwoorden.”

De man zei: ”Dit is vreemd, want ik ben bij heel veel filosofen en religieuze denkers geweest en die gaven altijd antwoord. Dit is geen manier van antwoorden.” Boeddha zei: ”Ja, je bent bij vele filosofen geweest, maar heb je ook antwoord gekregen?” Hij zei: ”U hebt gelijk. De antwoorden die zij gaven hebben alleen maar meer vragen gebracht.”
Dus Boeddha stelde hem voor de keuze: wilde hij meer vragen krijgen of wilde hij verder gaan dan het spel van vraag en antwoord.

De filosoof dacht diep na. Hij was nu al bij zoveel zogenaamde meesters geweest en hij was er niets mee opgeschoten. En hij was al zestig jaar, hij had niet eindeloos de tijd meer.
Dus zei hij tegen Boeddha: ”Okay, ik ga in stilte bij u zitten, maar vergeet niet wat u beloofd hebt.” Op dat moment barstte een discipel van Boeddha die onder het gehoor was in lachen uit.

Deze discipel was Mahakashyapa. De foolosoof /vragensteller keek verstoord naar deze man Mahakashyapa. Hij zei: ”Waarom lach je eigenlijk?” En Mahakashyapa zei: ”Ik lach niet om u, ik lach om mezelf. Want bij mij is hetzelfde gebeurd. Deze man Boeddha zit vol streken.
Hij vroeg mij ook om twee jaar stil bij hem te zitten. En, nu, na twintig jaar heb ik nog steeds geen vragen. En hij gaat maar door. Als hij me tegen komt, vraagt hij: ”Mahakashyapa, hoe zit het met je vragen?”. En dan heb ik geen antwoord, want ik heb gewoon geen vragen meer. Ik geniet van mijn wezen en dat ik besta. En natuurlijk is er mysterie, maar vragen, nee, die heb ik niet. Deze man Boeddha heeft de truc toegepast om me voor altijd stil te krijgen.”’Guida Spirituale’

Het verschil tussen een filosoof en een mysticus wordt hier dus absoluut duidelijk.

En dan gaat het er nu over, in welk opzicht een mysticus zich van een dichter onderscheidt.
Van de DESIDERATA waarover dit boek gaat, is niet bekend wie de dichter is. Het moet een uitzonderlijk iemand zijn, zo stelt Osho vast. Veel begaafde dichters konden niet tot een dergelijk meesterwerkje komen als Desiderata is. Het is het wel een dichter geweest die een glimp van de andere wereld heeft opgevangen.
Een mysticus is zich er absoluut van bewust dat wat hem overkomt, niet uit hemzelf afkomstig is. Het komt uit een andere wereld. Hij is heel erg blij dat hij als instrument, als medium gebruikt wordt om met zijn geschrift waarheid in de wereld te brengen. De meeste geschriften van mystici zijn dan ook anoniem.

Maar een dichter gaat er veelal van uit dat de gedichten die hij schept, van hem zelf afkomstig zijn. Hij heeft nog ego in zich. Heel af en toe kan hij een glimp hebben, als hij zijn ego vergeet. Dan raakt hij de wereld die de mysticus toebehoort. Het nu volgende verhaaltje over Ramakrishna maakt het verschil tussen de dichter en de mysticus nog meer duidelijk.

Ramakrishna stak met een paar discipelen in een kleine boot de Ganges over. Toen ze in het midden van de rivier waren, begon hij plotseling te schreeuwen, ”Waarom sla je me?” De discipelen stonden voor een raadsel en vroegen, ”Meester, wat bedoelt u?” En Ramakrishna liet zijn rug zien; deze zat vol rode striemen. Er kwam zelfs bloed uit. Ramakrishna wees naar de overzijde van de rivier: daar zijn een paar mensen iemand aan het afranselen. En toen zij bij de overkant waren aangekomen, gingen ze naar de desbetreffende man toe, ontblootten zijn rug en die zag er net zo uit als die van Ramakrishna. Ramakrishna was een geworden met degene die geslagen werd. ‘Guida Spirituale’

Osho legt uit: een dichter is in staat tot sympathie. Maar een mysticus kent ook empathie, eenwording met de ander.

In de Desiderata worden we aangespoord ons te richten naar de wijsheid van de wijze. En we dienen onze weg in volkomen kalmte te gaan, dwars door lawaai en gehaast zijn heen, terwijl we steeds de vrede van stilte in ons hebben.
In ons leven is snelheid steeds meer de manier van doen geworden. Waar we heen gaan, wie maalt erom, als het maar snel gaat.

Een piloot sprak de passagiers toe: ”Het vliegtuig is geheel in orde. Er is maar een tikkeltje slecht nieuws, voor de rest gaat alles goed. Het slechte nieuws is dat we het contact met de aarde hebben verloren; dus we weten niet waar we zijn en waar we naar toe gaan. Maar het goede nieuws is dat we op volle snelheid vliegen.”

Hoe hard we ook gaan in het leven, een ding moeten we steeds vasthouden. We moeten onszelf terug kunnen fluiten en er aan denken, hoeveel vrede er is in de stilte. Als je iets van deze vrede hebt geproefd, ben je enorm rijk; het is je innerlijke rijkdom. Daarvoor was je een bedelaar. Stilte laat je vrede kennen en vrede leidt je tot het goddelijke.
Spreek naar anderen je waarheid rustig en duidelijk uit; en luister zelf ook naar anderen, ook al zijn ze saai en onwetend; zij hebben namelijk toch hun eigen verhaal.

In de vele groepen die ik op school les geef, ken ik meestal ‘de grote monden’ het eerst. En ik zeg vaak tegen de leerlingen dat het niet bij voorbaat een goed teken is als ik hen al snel ken.
Een tijdje observeer ik dan enkele verlegen jongens die eigenlijk nooit iets zeggen. Vaak als ze iets zeggen, reageren de “de grote monden” daar meteen op en bepaald niet op een vriendelijke manier.
Dan begint voor mij het werk. “De grote monden” te laten inzien, dat ik interesse voor iedereen heb en dat ik door hun geschreeuw vaak de liefste jongens niet eens ken, niet eens weet hoe hun stem klinkt.

Ik ben als het ware bezig om met een kapmes de ruige rietstengels om te leggen, opdat ik die ene tere kan bereiken. En het geeft intens veel vreugde als ik een glimlach op zo’n ‘stil’ gezicht zie verschijnen. En ik word opnieuw blij, als hij me in de gang groet of later, zelfs wel eens iets gedurfds naar me roept. Zo’n zogenaamd saaie jongen heeft een innerlijke schat maar die moet soms omzichtig gedolven worden. Soms is het moeilijk, maar het blijkt niet onmogelijk.

Een vader was zijn zoontje aan het vertellen, dat er niets onmogelijk is in de wereld. Dat heeft Napoleon al gezegd, legde de vader uit.
Het kind zei, ”Wacht even, dan zal ik je iets laten zien. Een ding is er wel onmogelijk, ik heb het uitgeprobeerd.” Hij liep naar de badkamer, haalde een tube tandpasta en begon in de tube te knijpen. De tandpasta kwam eruit en de jongen zei tegen zijn vader: ”Stop de tandpasta nu maar terug! Als je dat kunt, geloof ik dat Napoleon gelijk heeft.”
Zo lijkt ook (bijna) niets onmogelijk, hoe verder je in dit boek’Guida Spirituale’ komt.