The Divine Melody “Once love is born, you have a center. Once love is born, you are centered and everything falls in tune with the center. You become an orchestra, a beautiful harmony.” Osho

This fascinating book is a series of commentaries on Kabir, the 15th century Indian mystic and poet. Six hundred years later, a contemporary mystic, Osho, comments on the poetry and responds beautifully to related questions.
Love is the divine melody, says Kabir. Osho says this existence is love energy, and the way to experience it is by flowing with existence, becoming one with it, by realizing that you are a unique part of this existence.
Osho addresses how man is born complete, a rainbow, the whole spectrum, but through external influences becomes fragmented. He says that life is a search to regain this “oneness,” explaining that man can seek wholeness by passing through seven chakras or unities: 

“From the first chakra to the seventh, from the first love to the last, the search is one. The search is for the one. And unless that one is found there is no rest.” 
Osho

Comments on the Songs of Kabir

Osho geeft in The Divine Melody commentaar op de dichter wever Kabir, een eenvoudig man en daarom juist zo puur. Het gaat hier om een van de mooiste songs van Kabir waarnaar ook de titel verwijst. In een speciale talk heeft Osho het over de zeven chakra’s, de zeven stadia waar ieder individu doorheen moet en bespreekt hij ons functioneren gezien het chakra dat aan de orde is. Osho beantwoordt vragen over homoseksualiteit, jezelf zijn , het verschil tussen ego en individualiteit en vertrouwen.
In een van de lezingen uit deze serie ‘The Divine Melody’onderzoekt Osho liefde als ‘het enige wonder dat er is’ en over relaties. Ook het mannelijke en het vrouwelijke in elk individu wordt onder de loep genomen en het verslaafd zijn van de mensheid aan ellende.

Het boek The Divine Melody is schaars verkrijgbaar, mogelijk tweedehands bij de Boekhandel of via internet.

Impressie van The Divine Melody

“Nothing else is essential. Search, seek, try to know what truth is – and truth is not in abstractions, and truth is not in scriptures, and truth is not to be found in the dialogues of the theologians. Truth is herenow. Truth is: you have to become available to it. Truth is in the opening of your heart – love will become the bridge between you and truth.

“Right now you are trying to live with the world, with the ego-bridge. Ego separates, love joins. Love is the only yoga — `yoga’ means union. Ego separates, makes you an island – aloof. And look at the irony: first you cultivate the ego, and then you say, ‘I feel very lonely.’ Ego makes you feel lonely, it makes you lonely. Ego makes you like a small island. Love… again you have become the continent. Love is the bridge between you and that which is.

“Kabir sings the song of love. And he says: through love you will attain to that pause between two notes… where divine melody continues… where God is playing on his veena. And that is very close by. Right now, this very moment, it is surrounding you. It is within your reach, almost within your grasp – just a little more understanding, a little more awareness. Live in awareness. Let these four steps become your whole religion, your whole Torah – all else is just commentary.

“Be herenow… just this moment: you see the beauty of it? This very moment the benediction is here, God is here. When you are silent he speaks, when you are listening he sings.

“And learn to transform your poisons into honey, so all barriers are destroyed.

“Then third, start sharing: whatsoever you have, share it. Share your beauty, share your song, share your life. In sharing, you will be enriched. Don’t hoard. The moment you start hoarding you are going against God. The moment you start hoarding you are trying to depend on your own self; you have lost trust in life. Give it! As life has given it to you, give it – more will be coming.

“And fourth, be nothing. Nothing is the source of all, nothing is the source of infinity… nothing is God. Nothing means nirvana. Be nothing – and in being nothing, you will have attained to the whole. In being something, you will miss; in being nothing, you will arrive home.” Osho,’The Divine Melody’

Review van the Divine Melody

DE VROUWELIJKE KWALITEITEN THE DIVINE MELODY, OSHO

Op school hoor ik het een jongen van nog maar dertien jaar al verwoorden: vrouwen missen de kwaliteiten van de man en de vrouwelijke kwaliteiten zijn zo alledaags, dat je ze niet hoeft te noemen.
Wat is het geval? Ik sta een vrouwelijke collega met een videorecorder te helpen, waarbij je een nogal ongewone manipulatie moet toepassen. Dus, nu zijn we samen bezig en er zit een klas met leerlingen toe te kijken en te wachten tot het spektakel kan beginnen. We zijn nog maar even bezig, als een jongen op de 2e rij smalend zegt: “Oh jé! …Vrouwen en techniek!”
En natuurlijk begrijpt hij de reikwijdte van die opmerking niet en die is ook niet erg diepzinnig bedoeld. Maar het is een gegeven en hij zal nooit onderzoeken of het klopt wat hij daar poneert. Iedereen om hem heen zegt het. Alleen een paar vrouwen om hem heen protesteren mogelijk en die doen dat, volgens hem, toch maar uit eigen belang.
De zin van meditatie is uit dit voorval gemakkelijk af te leiden. Mediteer je, dan ben je bereid om diep in jezelf te gaan en te ervaren wat waarheid is en deze niet klakkeloos van je omgeving over te nemen en nooit meer te veranderen.
Als ik met wat oudere leerlingen over het onderwerp “vrouwen in de politiek” discussieer, komen daar wel wat genuanceerdere standpunten naar voren, gelukkig. Vrouwen praten gemakkelijker over zichzelf, vrouwen zijn met andere dingen bezig, vrouwen kunnen andere thema’s aankaarten…”
Maar het komt er altijd weer op neer. Mannen zijn de maatstaf in onze wereld en vrouwen kunnen langzamerhand ook heel veel., maar toch…
Het is niet zo, dat de geheel eigen kwaliteiten van vrouwen naar voren gebracht worden die je bij mannen niet of in mindere mate aantreft. En als je dat al gebeurt, wordt het slechts met de mond beleden, maar ik zie niet dat ze ook gerealiseerd worden.
Osho gaat in dit opzicht nog een stap verder. En weer ben ik verrast over het absoluut unieke inzicht dat hij hier biedt. Ik kom dit tegen in The Divine Melody, een van de boeken over Kabir die er van hem bestaan.
Osho heeft het over het scheppingsverhaal en over de interpretatie ervan door de christelijke theologen. Hij vindt die uitleg oppervlakkig en dat is het christendom en speciaal christelijke theologen eigen, zo zegt hij. Hun inzicht is alleen maar logisch, theoretisch en raakt nooit de diepere kern.
Volgens het scheppingsverhaal heeft God in zeven dagen de wereld geschapen; eerst creëerde hij materie en op het laatst schiep hij de mens. Vijf dagen lang was hij bezig met het scheppen van al het andere in de wereld – de materiële dingen, de dieren en de vogels – en toen schiep hij op de zesde dag de mens. En aan het einde van die zesde dag creëerde hij de vrouw. Dit heeft een speciale symbolische waarde: de vrouw is het laatste wat God schiep, zelfs de man komt niet in de laatste plaats. En de beeldspraak hierbij is nog mooier, omdat uitgedrukt wordt, dat hij de man uit de vrouw creëerde. Er werd immers een rib van Adem genomen en met behulp daarvan werd Eva geschapen.
Met andere woorden: de vrouw is een verfijning van de man, een zuiverder vorm. Oftewel: lest, best!
Vrouw zijn wil zeggen: intuïtie, poëzie en verbeeldingskracht. En man zijn betekent: wil, proza, logica en verstand. Dit zijn symbolen: de man heeft agressie als kwaliteit en de vrouw receptiviteit. En receptiviteit, ontvankelijkheid is de hoogste van de twee. Mannelijk wil zeggen: logica, redeneren, analyse en filosofie; vrouwelijk betekent religie, dichtkunst en voorstellingsvermogen, alles is vloeiender en meer flexibel. De man vecht tegen God of het goddelijke. Wetenschap is een zuiver mannelijk bijproduct; de man is aan het vechten, hij worstelt en hij tracht te veroveren. De vrouw vecht nooit; zij verwelkomt alleen maar, zij wacht en ze is in overgave.
In de christelijke gelijkenis wordt verteld, dat God de man het eerst schiep. De mens is de koning van de schepping, hij staat boven de dieren. Maar bij de mensen is de vrouw het hoogst. De christelijke theologen hebben dit absoluut verkeerd geïnterpreteerd, ze hebben het op een mannelijk chauvinistische manier uitgelegd. Zij denken namelijk, dat de man belangrijker is en dat hij daarom het eerst werd geschapen. Als je zo redeneert, moeten de dieren nog belangrijker zijn, want die zijn eerder geschapen dan de man! Dat gaat uit van valse logica. Ze denken, dat het in feite om de man draait en dat de vrouw maar een aanhangsel is. Op het laatste moment had God het gevoel, dat er iets ontbrak, hij nam een rib uit de man en schiep de vrouw. De vrouw wordt van geringe betekenis geacht- alleen maar een hulp, zodat de man zich goed voelt en niet alleen is.

OVER HET SCHEPPINGSVERHAAL

Het bekende scheppingsverhaal wordt zo uitgelegd, dat de vrouw minder belangrijk schijnt te zijn dan de man – zij is alleen maar een speeltje voor de man, anders voelt hij zich zo alleen. God hield zoveel van de man dat hij dacht dat deze anders eenzaam en bedroefd zou zijn.
Wat herkenen we hiervan? Nou, ik in ieder geval veel.

Logisch Denken van de Man

Het feit dat een man zo goed logisch kan denken, technisch is, wiskundige aanleg heeft, is voor mij lange tijd een indrukwekkend feit geweest. Vrouwen hadden van deze gave toch veel minder mee gekregen, was mijn stellige overtuiging. Met dat inzicht ben ik opgegroeid en ik heb dat lange tijd, tenminste op onbewust niveau, met me meegedragen. En vandaar uit bekeek ik mannen en had ik contact met ze.
Technisch inzicht, logica, wiskundig vermogen, dat alles heb ik niet, dus ik achtte dat erg hoog en ik vond het ook aantrekkelijk. Weliswaar heb ik ook kwaliteiten, maar die waren toch van aanzienlijk minder kaliber. En die kwaliteiten had ik zo al; daar hoefde ik niet voor te studeren. En daardoor werden ze door mij aanmerkelijk lager beoordeeld.
Ik zag lange tijd de vrouw toch wel als in een lager ontwikkelingsstadium verkeren dan de man, waaruit zij zich zou kunnen emanciperen. En natuurlijk is de vrouw, door de eeuwen, gehinderd in haar ontwikkeling, maar niet in de ontwikkeling om de man te benaderen. Nee, de vrouw is niet toe gekomen aan haar eigen vrouwelijke ontwikkeling door te maken en haar typische vrouwelijke kwaliteiten als volwaardig te laten meetellen.
En ik gemerkt hoe diep deze conditionering gaat.
En nu zet Osho hier in The Divine Melody het scheppingsverhaal en alle mogelijke varianten erop, compleet met eigentijdse interpretaties ervan totaal op zijn kop.
Want, dat de man van groter belang is, omdat hij eerder geschapen is, is niet waar.
Verbeeldingskracht, zo legt Osho uit, doet zich alleen voor als er overgave van de wil is.

Energie kan van richting veranderen

Dezelfde energie die in de wil zit, wordt voorstellingsvermogen en dezelfde energie die agressie wordt, wordt ontvankelijkheid. En dezelfde energie die naar vechten gaat, wordt besteed aan samenwerking. Dezelfde energie die boosheid vormt, gaat uit naar meegevoel. Medeleven komt voort uit boosheid; het is een verfijning van boosheid; het is een hogere symfonie die uit boosheid opklinkt. Liefde komt voort uit seks; er is sprake van een hoger niveau, meer uitgezuiverd.
God schiep de vrouw nadat hij de man had geschapen, want de vrouw kan alleen maar in tweede instantie gecreëerd worden. Je moet eerst zorgen dat de ruwe energie er is en dan pas kun je gaan verfijnen. Verfijning kan niet als eerste optreden. En in deze gelijkenis zit een bepaalde boodschap opgesloten, namelijk dat iedere man eerst vrouwelijk moet worden, voordat er samadhi is, voordat hij thuis komt. De man moet eerst door het wilscentrum heen; hij moet tot overgave kunnen komen. Veel mannen blijven op dit niveau steken en gaan door met spirituele spelletjes spelen en dat zal hen niet verder helpen.
Op het niveau van het wilscentrum moet de man in een vrouw veranderen en zijn hele willen moet omgezet worden in slechts een ding: hij moet zich willen overgeven. De wil om je over te geven is een van de meest grandioze dingen die er bestaan en dit kan alleen gebeuren als je over wilskracht beschikt en wel over enorme wilskracht.
Want: overgave vanuit zwakheid heeft heen enkele betekenis, alleen overgave vanuit kracht is waardevol.
Samenvattend kan gezegd worden: uit de wil wordt overgave gecreëerd, uit de man schiep God de vrouw.
‘The Divine Melody’

Excerpt from the Divine Melody, # 10

“Aloneness is tremendously beautiful, loneliness is ugly. They don’t mean the same, notwithstanding what the dictionaries say. Aloneness is such a beautiful experience. You are – pure, uncontaminated by anybody else’s presence; no shadow falling on you – a clarity, unclouded, your being pure, virgin, nobody has ever traveled in that territory. It is virgin territory. It is of tremendous beauty, silence, bliss.

Loneliness versus Aloneness

“Loneliness is an ugly idea. Loneliness is the idea which comes when you try to escape from yourself and cannot escape. Then you fall into loneliness, you miss the other. You don’t see your presence, you miss the other’s presence, your whole focus is wrong. You don’t look into yourself, you look outside. You say, “Some friend should be here, or should I go to the restaurant? Or should I go to some club or to the movies or watch TV? What should I do?” You don’t look in, you look out. You wait for the other, your eyes are searching for the other, and the other is not.

Your Aloneness is Ultimate

“When the other is not, you feel lonely. When you are, you feel alone. This has to be understood deeply: you cannot belong anywhere, belonging is not possible. You can love, but you cannot belong. You cannot get attached. You can love, but you cannot possess and you cannot be possessed. Your freedom is ultimate. Nobody can possess you, nobody can make you a slave. You cannot become anybody’s shadow. That is the meaning when I say “your aloneness is ultimate.” Once you understand it, you start cleaning the ground – you start forgetting the idea of loneliness; you don’t get confused with the idea of loneliness.

“What is meditation after all? It is going into your aloneness. It is moving into the deepest core of your being, where nobody else has ever entered, will ever enter – where you and only you, can enter. That is your privacy, your subjectivity.”